Verdorie!

Ik heb Explorer 7 gedownload en nu is de balk verdwenen waarmee ik foto's en filmpjes kan uploaden. Er staat wel een nieuwe balk in beeld: "Enclusures" en "MME-type". Weet iemand hiermee raad? Ik heb in de "Help" gezocht en ik vind enkel instructies voor de oude balk, en niets over dat nieuwe Enclosures-ding op mijn scherm... Awoe vooruitgang!

Verlatingsangst - update

De eigenlijke verlatingsangst viel goed mee. Ik heb mij een flinke week (of een tiental dagen zoiets) niet mogen omdraaien zonder dat Jolien het op een huilen zette. Als ik volledig uit het zicht verdween zette ze nog efkes een fikse keel op, maar na een paar tellen was het alweer voorbij. Het was dus gewoon kwestie van wat geduld oefenen en wat extra kiekeboe!-spelletjes spelen...

Ondertussen heb ik voor mezelf ook uitgemaakt dat de slechte nacht die ze in die periode had eerder het gevolg was van een slechte droom en dus los staat van de verlatingsangst. Ze heeft nog wel wat onrustige nachten gehad omdat ze niet terug in slaap kon vallen door haar hoestje, maar zo erg over haar toeren als die maandagnacht is ze nog maar 1 keer opnieuw geweest, een paar dagen later. Ik wijt die slechte nachten dus eerder aan slechte dromen omdat ze zich fel aan het ontwikkelen is. Ze was helemaal over haar toeren, wierp haar hoofd in haar nek, was in haar bed niet rustig te krijgen en bleef zelfs in mijn armen nog erg lang doorhuilen. Als ze na veel wiegen en sussen dan toch gekalmeerd was, begon ze weer hevig te huilen als ze in haar bedje geleg werd. Een groot verschil met de overige nachten: toen kreeg ik haar probleemloos gesust door haar tutje terug te geven, over haar hoofdje te aaien en eventjes "slaap kindje slaap" te neuriën.

Het is even schrikken als je goede slapertje voor het eerst zo opgeschrikt wordt door een boze droom en omdat je pruts op die leeftijd zoveel evolueert heb je er het raden naar wat de precieze oorzaak van de huilbui-in-het-midden-van-een-nachtje-slaap kan zijn. Maar inmiddels ben ik gerustgesteld dat het een eenmalige slechte nacht was en dat ze haar talent om lekker een nachtje door te slapen niet plotsklaps verleerd is!

Alleen is toch maar alleen...

Dus heb ik vrijdag voor een speelkameraadje gezorgd... En dat vond ze duidelijk erg leuk!

Verlatingsangst

Met een grote V op sommige momenten. Sinds begin november is het weer al 'mama' wat de klok slaat. Verlaat ik de kamer, dan gaat haar alarm af. Zet ik haar neer, dan zet ze een keel op. Draai ik mij om, kan ze niet bij mij, zet ik een stap bij haar vandaan... Alle tekenen van verlatingsangst. Kim merkt het ook. 's Morgens kan ze er beter tegen omdat ze dan nog frisser is, maar 's avonds wil ze enkel nog op mijn schoot zitten, in de zetel naast mij is dan zelfs niet goed genoeg.

Eergisterenavond hebben we haar rond het normale uur in bed gelegd (19u30 zoiets), maar rond 22u30 werd ze tegen haar gewoonte in alweer wakker, heftig aan het huilen en helemaal overstuur. Proberen haar te sussen, tutje te geven, over haar bolltje te aaien, niets hielp. Ze kalmeerde eventjes, maar begon dan steeds langer weer hevig te wenen. Haar toch maar uit haar bed gehaald en wat gewiegd, maar ook dat kalmeerde haar niet. Fles proberen te geven, na twee slokken zette ze weer een keel op. Met veel geduld en geneurie kreeg Mario haar na een tijd toch op zijn arm in slaap gewiegd, maar toen we haar na een tiental minuten terug in haar bedje legden, begon ze weer te wenen. Ik ook nog maar eens geprobeerd, weer in slaap gewiegd en weer begon ze te wenen toen ik haar in haar bedje legde. Omdat ik helemaal niet meer wist wat we nog konden proberen heb ik haar uiteindelijk bij ons in bed gelegd, waar ze tot 8 uur geslapen heeft, zonder nog 1 piepje te geven!

Opvoedkundig zal het wel anders moeten, maar we waren zelf ook dringend aan slaap toe. Vannacht is het gelukkig weer een normalere nacht geweest. Ze is opnieuw rond 23 uur wakker geworden, maar ik heb een uur lang geduldig haar tutje teruggegeven en uiteindelijk is ze dan weer in slaap gevallen tot 6u30.

Het frusterende is dat je met zo'n klein kindje helemaal niet weet wat er scheelt. Had ze slecht gedroomd (dat kan wel eens als ze volop een nieuwe vaardigheid aan het inoefenen zijn, zoals zij nu driftig aan het leren kruipen is)? Verlatingsangst (dat kan ook, dat ze in hun bed wakker schrikken en helemaal overstuur raken omdat ze beseffen dat ze alleen zijn - al heb ik het gevoel dat ik haar dan makkelijker had kunnen sussen, eerder zoals vannacht het geval was)? Of had ze te veel last van haar hoestje (elke keer ze bijna in slaap lag, begon ze te hoesten, werd ze weer wakker en begon ze weer te huilen)? Ik hoop alleszins dat het bij deze ene keer blijft!

Close-up

Een wandeling tijdens ons weekendje aan zee heeft weer enkele mooie close-ups opgeleverd...

Rode billetjes

Ze heeft héél lang lanst gehad van rode billetjes. Echt erg. Op een moment bloedde het zelfs! En ik kreeg het maar niet weg. Elke keer het wat begon te genezen, werd ze weer wakker met een volle pamper waar ze aan haar billen te oordelen blijkbaar al een tijdje in lag. Terug naar af.

Ik heb kilo's Mitosyl en allerhande andere billenzalfjes aan haar billetjes gesmeerd en zelfs even andere pampers geprobeerd. Tot de apotheker mij 'Daktozin' meegaf "omdat gewone billenzalf niet schimmeldodend is, en deze zalf wel". En nu lijkt het eindelijk echt volledig weg te trekken.

Andere tips die de huisarts mij meegegeven heeft:
- natuurlijk om te beginnen de billen gewoon droog houden en haar heel vaak verschonen
- de billen bij voorkeur met water en zeep schoonmaken en vochtige doekjes liever vermijden
- die Daktozinzalf kan je beter verwijderen met een wattenschijfje met wat reinigingslotion (van die merken die je bij de apotheek kan kopen, Galenco enzo)
- de billen met een schone doek droog deppen nadat je ze schoongemaakt hebt
- en bovenal: een goeie dikke laag zalf aanbrengen

Ik ken nu alvast de letterlijke betekenis van de uitdrukking "het er vingerdik op leggen"!

Brilsmurf

Ik ben zelf niet zo modebewust, maar we hebben Jolien dit weekend alvast geleerd dat uw hele look staat of valt met de juiste accessoires...

Badje

In de kraamkliniek leren ze je het badje 's morgens aan. Waarschijnlijk vooral om praktische redenen: in de namiddag komt er bezoek en 's avonds is er niet zoveel personeel. Bij mijn ontslag uit het ziekenhuis had de gynaecoloog ons aangeraden "experimenteer eens met het uur waarop je het badje geeft", maar 's avonds kwam het er nooit van (ik weet eigenlijk al niet meer waarom). Het zat gewoon in mijn ochtendroutine verweven.

En dan kwam de dag dichterbij dat ze naar de opvang zou gaan, en zat ik de hele maand augustus tegen Mario te verzuchten "we moeten écht proberen om dat badje naar de avond te verleggen", maar het kwam er maar zelden van. Veel mensen vinden het handig om het badje in de slapen-gaan-routine te verwerken. Ik vond dat toen moeilijk. In augustus tekende zich voor het eerst een patroon af en viel ze gewoonlijk rond 20u30 in slaap. Sinds ze naar de opvang gaat, is dat eerder 19u geworden. Maar op andere avonden is er van dat patroon helemaal geen sprake meer. En aangezien ze 's morgens toch altijd op tijd wakker is (en ik dus mee), blijf ik ook nu gewoon het badje 's morgens geven. Rond 7u10 sta ik op, geef een badje en een fles, zorg dat ik zelf in kleren geraak en dan zijn we rond 8u45 bij Kim. 's avonds heb je met het omkleden en de laatste fles toch ook nog een gezellig knuffelmomentje!

Voor wie het zich al zou hebben afgevraagd: tegenwoordig ziet mijn ochtend er rond 7u30 dus als volgt uit (filmpje dateert van 8 oktober):



En vanmorgen heeft ze iets nieuws bedacht! Ik zag plots belletjes opborrelen en zei dus tegen Mario "awel, die maakt er hier gewoon een bubbelbad van". Waarop Mario vroeg "heeft ze eigenlijk ooit al kaka gedaan in haar badje?" Nee, tot dan toe dus niet! Ik heb haar er snel-snel uitgevist (dat was dus een kort badje - eigen schuld, dikke bult) en zo heeft ze vanmorgen voor het eerst onrechtstreeks van de échte wc gebruik gemaakt...

Voor wie dit soort badje niet kent: het is een Shantala badje