Kleine rotbeestjes

Jolien gaat nog maar een goeie maand naar school en we hebben al prijs: luizen. Vrijdagavond had ik haar zien krabben en heb ik haar haar doorzocht, maar niets gevonden. Zaterdag is het mij niet opgevallen dat ze jeuk had, maar zondag was ze op een moment zo belachelijk hard in haar haar aan het krabben dat ik haar toch nog maar eens bij mij gesommeerd heb. En jawel: witte eitjes en met wat extra zoekwerk had ik kort nadien ook een echt beest te pakken. Bah. En op slag krijgt iedereen natuurlijk acute jeuk!

Naar de apotheek van wacht en 's avonds gebrul doorstaan toen ik die shampoo uit haar haar moest spoelen en nadien nog eens gebrul toen de gewone shampoo en de conditioner er ook nog eens uit moesten (iemand tips voor kindjes die elke keer de buurt bijeenbrullen als je hun haar probeert uit te spoelen?). Grondige kambeurt met de luizenkam om alle eitjes en luizen uit haar haar te krijgen. En volgende week de hele procedure herhalen om die rotbeesten voorgoed te verdelgen.

Omdat noch mijn ouders noch Mario de luizen in Jolien haar haar terugvond en ik toch zeker wilde zijn, heb ik die luizenkam ook maar eens door mijn eigen haar gehaald en jawel, ik had het ook vlaggen! Mario blijft er (voorlopig?) van gespaard. Mezelf dus aan dezelfde procedure onderworpen, zonder het gebrul bij het uitspoelen van mijn haar. En nadien nog als een gek vanalles beginnen wassen op een lekker warme 60°: Jolien haar jas, muts, handschoenen, sjaal, peppa, tutdoekje, kussensloop, lakens en de handdoeken van het bad. En mijn sjaal, muts, kussensloop, de hoezen van de kussens uit de zetel waar ik op had gelegen en alles wat ook maar in de buurt van mijn of haar haar was gekomen. Ik voelde mij even Superhuisvrouw. Of zeg maar SuperLuisvrouw.

Kabouter Luis is gewoon naar school en ik heb de juf ingelicht. Ze gaat de andere kinderen ook eens onderzoeken. Of uitpluizen, zo je wil.