Lena is dus klein en licht, dat bent u waarschijnlijk al beu gehoord. Ter illustratie: op 10 juni is ze 1 jaar geworden, op 14 juni klokte ze bij Kind & Gezin af op 68 cm en 7,06 kg. Ze vindt het gezellig, daar aan de onderkant van de curves. Maar begrijp mij niet verkeerd: ik vind het prima zo. Zo'n petietje is vriendelijker voor de rug, kleren gaan langer mee en ze lokt steevast reactie uit: mensen vinden haar schattig of zijn onder de indruk van wat ze allemaal al kan "voor zo'n kleintje", waarbij ze haar duidelijk op een andere leeftijd schatten. Ik heb trouwens met haar een afspraak gemaakt: ik ga gewoon tegen iedereen zeggen dat ze nog maar 9 maanden is. Dat klopt met haar lengte en gewicht en met het feit dat ze nog geen tanden heeft. Motorisch is ze dan wel wat ver vooruit, maar dat komt dan weer overeen met Jolien op die leeftijd, dus dat ben ik dan weer goed gewend. En over drie maanden vieren we die eerste verjaardag lekker nog een keer! :-)
Maar dat klein zijn heeft dus ook een nadeel. Ik had al een tijdje in de mot dat dit wel eens een probleem zou kunnen worden. Want ons kleintje stapt namelijk al aardig mee aan twee vingers, of op een goede dag heeft ze zelfs al genoeg aan één hand om vooruit te schommelen. En op vakantie vond ze de Franse bodem blijkbaar betrouwbaarder dan de Belgische, want daar is ze geregeld alleen gaan rechtstaan. Tijd dus voor een eerste paar schoenen. Maar ze heeft zo'n kleine voetjes! Al van bij haar geboorte heb ik Bobuxjes klaarliggen, maat small (3 tot 9 maanden), en ik herinner mij dat Jolien daarmee rondliep op haar eerste verjaardag, enkele dagen voor ze echt alleen begon te stappen. Maar in het voorjaar kreeg Lena genoeg van al dat zitten en ontdekte ze een verticaal bestaan en had ze dus sloefkes nodig, maar die dingen bleven altijd maar koeien te groot. Met Pasen (3 april) heeft ze daarom van mijn moeder nog eerst een ander paar Bobuxjes gekregen: newborn voor 0 tot 3 maanden. Ze zaten haar als gegoten! En ook nu nog passen die newborn sloefkes beter dan maat small.
Maar nu ze al vrij vlot stapt is het dus tijd voor een eerste paar schoenen. Met de moed der wanhoop trok ik naar de winkel. Mijn vermoeden werd bevestigd: ze heeft maat 17 en de meeste eerste schoenen beginnen pas vanaf maat 18. Bovendien heeft ze ook een erg smalle voet en daar zijn de meeste modellen niet op berekend. Twee maten 17 waren er, waarvan maar eentje (spuuglelijk dan nog) voor meisjes. Er bestaan wel nog een soort van tussenschoentjes, die wel al het model van een schoen hebben, maar met een zachtere zool. En die begonnen bij maat 17,5. Eerst de tussenschoentjes gepast: duidelijk te groot, duidelijk even wennen, maar ze geraakte er wel nog een beetje mee vooruit. De echte schoenen waren dan weer beter qua maat, maar ze kon er hoegenaamd niet mee stappen. Na lang twijfelen heb ik dan toch voor de iets te grote, zachte tussenschoen gekozen. Lena stapte er vlotter mee en ze waren ook maar de helft van de prijs van die andere schoenen, zodat ze prima als overgang kunnen dienen tot het najaar, waarin we dan hopelijk al aan maat 18 zitten en een echte mooie schoen voor haar kunnen kiezen!
Maar dat klein zijn heeft dus ook een nadeel. Ik had al een tijdje in de mot dat dit wel eens een probleem zou kunnen worden. Want ons kleintje stapt namelijk al aardig mee aan twee vingers, of op een goede dag heeft ze zelfs al genoeg aan één hand om vooruit te schommelen. En op vakantie vond ze de Franse bodem blijkbaar betrouwbaarder dan de Belgische, want daar is ze geregeld alleen gaan rechtstaan. Tijd dus voor een eerste paar schoenen. Maar ze heeft zo'n kleine voetjes! Al van bij haar geboorte heb ik Bobuxjes klaarliggen, maat small (3 tot 9 maanden), en ik herinner mij dat Jolien daarmee rondliep op haar eerste verjaardag, enkele dagen voor ze echt alleen begon te stappen. Maar in het voorjaar kreeg Lena genoeg van al dat zitten en ontdekte ze een verticaal bestaan en had ze dus sloefkes nodig, maar die dingen bleven altijd maar koeien te groot. Met Pasen (3 april) heeft ze daarom van mijn moeder nog eerst een ander paar Bobuxjes gekregen: newborn voor 0 tot 3 maanden. Ze zaten haar als gegoten! En ook nu nog passen die newborn sloefkes beter dan maat small.
Maar nu ze al vrij vlot stapt is het dus tijd voor een eerste paar schoenen. Met de moed der wanhoop trok ik naar de winkel. Mijn vermoeden werd bevestigd: ze heeft maat 17 en de meeste eerste schoenen beginnen pas vanaf maat 18. Bovendien heeft ze ook een erg smalle voet en daar zijn de meeste modellen niet op berekend. Twee maten 17 waren er, waarvan maar eentje (spuuglelijk dan nog) voor meisjes. Er bestaan wel nog een soort van tussenschoentjes, die wel al het model van een schoen hebben, maar met een zachtere zool. En die begonnen bij maat 17,5. Eerst de tussenschoentjes gepast: duidelijk te groot, duidelijk even wennen, maar ze geraakte er wel nog een beetje mee vooruit. De echte schoenen waren dan weer beter qua maat, maar ze kon er hoegenaamd niet mee stappen. Na lang twijfelen heb ik dan toch voor de iets te grote, zachte tussenschoen gekozen. Lena stapte er vlotter mee en ze waren ook maar de helft van de prijs van die andere schoenen, zodat ze prima als overgang kunnen dienen tot het najaar, waarin we dan hopelijk al aan maat 18 zitten en een echte mooie schoen voor haar kunnen kiezen!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten