Afscheid van pepe Louis

Gisteren is Mario zijn grootvader overleden. Een zwaar afscheid, want wij zagen zijn grootouders elk weekend en hadden er dus een goed contact mee. Ik was ook totaal overdonderd door de snelle ontwikkelingen. Na wat fysieke beproevingen in het voorjaar had Pepe Louis al een tijdje zijn moed laten zakken. Zondag zijn we nog langsgeweest met chocolaatjes voor zijn verjaardag morgen (omdat we op reis vertrekken en hem komend weekend niet zouden zien). Hij zei toen wel dat hij al dagen niet gegeten had, gewoon geen goesting, maar hij opende wel onmiddellijk de zak truffels en heeft er meteen eentje van opgesnoept. Maar na een val belandde hij maandag in het ziekenhuis en kwam hij onmiddellijk op de palliatieve dienst terecht. Voor mij een grote schok, maar toen we dinsdag op bezoek gingen kreeg ik meer begrip voor die beslissing. Hij was sterk achteruit gegaan en leek in niets meer op de man die ik al die jaren gekend heb.

Het is een vreemde zaak. Je weet dat grootouders met hun 85 jaar al een mooie leeftijd bereikt hebben, maar sinds het overlijden van mijn grootmoeder weet ik hoe zwaar de klap toch altijd nog aankomt als puntje bij paaltje komt. Ik ben alleszins blij dat hij Jolien nog zo goed gekend heeft en houd warme herinneringen aan hem over. Pepe Louis, we missen je. Nu al. Het ga je goed!