Moh, kijkt nu. We zitten hier met een mening. #wijvenweek

Een mening, zeg. Ik ben niet zo goed in zomaar een mening hebben. Ik ben mij er te scherp van bewust dat aan elk verhaal twee of soms wel meer kanten zitten. En ik hoor die ook graag allemaal, zo onbevangen mogelijk, voor ik mij een mening vorm die ik dan zomaar durf te poneren. Ongemeen boeiend en leerrijk om bij echtelijke twisten beide versies eens te horen! Meteen de reden waarom ik zo moeilijk op iemand boos kan zijn: ik begrijp zijn of haar kant van het verhaal te goed. Ik had advocaat moeten worden. Of bemiddelaar.

Ook achter de grote maatschappelijke thema's waar iedereen zomaar een mening over lijkt te hebben gaan échte mensen schuil en zo verschilt dat maatschappelijke verhaal toch telkens weer, afhankelijk van de persoon die zijn versie ervan doet. Daarom probeer ik niet zomaar iedereen over dezelfde kam te scheren. En ook al heb ik die neiging nogal snel (die leeftijd, die kleding, die uitstraling - die zal wel zus of zo zijn), toch probeer ik niet te snel over iemand te oordelen. Ik kan mij bijvoorbeeld doodergeren aan slechte chauffeurs, wegpiraten die het verkeer onveilig maken. Als ik ongeduldigaards zie die per se voorbij willen steken en daarbij voetgangers of fietsers in gevaarlijke situaties brengen, dan vind ik dat de verkeerscontrole en de bijhorende straffen veel te mild zijn. Drinken en rijden gaan voor mij ook totaal niet samen. Punt. Ha kijk, toch een duidelijke mening! En u krijgt er nog eentje, zomaar: ge blijft met uw fikken van uw eigen en andere kleine kindjes af! Maar die zijn dan ook gemakkelijk. Er zijn veel meer situaties in een grijze zone, waar het bijlange zo duidelijk niet is. Ik vind mezelf een heel oplettende en goede chauffeur, maar ook ik ben tijdens het rijden al eens verstrooid geraakt of heb een inschattigsfout gemaakt waardoor ik lompe of misschien zelfs gevaarlijke situaties heb gecreëerd waar andere chauffeurs mij toen hartgrondig voor vervloekt hebben. Van die situaties waar ik mezelf naar het hoofd zou slingeren dat ik wel eens mocht leren rijden. En dus probeer ik het gedrag van anderen wel eens te nuanceren (soms tot grote ergernis van Mario). Ik ben blij dat er mensen zijn die een mening willen aannemen en daarvoor op de barricaden gaan staan, of aan politiek gaan doen. Maar in maatschappelijke debatten heb ik te vaak het gevoel dat ik niet alle facetten ken en er dus niet zomaar een mening over kan hebben. En dan hoor ik heel graag de persoonlijke verhalen die achter zo'n maatschappelijk debat schuilen. Pas als ik er echt iets van afweet, zal ik mij in een debat moeien, en anders luister ik liever naar de menselijke kant van die grote verhalen. Dus wat denk je? Zullen we samen eens kleine menselijke fouten zonder erge gevolgen nuanceren, of zetten we gezellig een boompje op over de manier waarop je in Nederlandse teksten aanhalingstekens hoort te noteren, over het feit dat er voor een dubbelepunt geen spatie hoort te staan (in het Frans is dat zo, wist je dat?), dat het €-teken vóór het bedrag moet staan, of over hoe ik het oneens ben met de juiste manier om het beletselteken te noteren?