Gisteren hebben we afscheid genomen van meme Anna, de grootmoeder van Mario, en sinds het overlijden van mijn grootvader de enige grootouder die we samen nog hadden. Het laat toch een leegte achter, grootouderloos worden. Er verdwijnt een hele generatie uit onze stamboom en dat heeft een licht beangstigend effect...
En deze keer liggen leven en dood opnieuw dicht bij elkaar. Mijn schoonfamilie legde sinds maandag de lange weg af naar het afscheid van gisteren, en mijn eigen familie houdt gespannen de adem in voor de nakende geboorte van het vierde kindje van mijn zus. Spirelli is pas uitgerekend voor 8 februari, maar mijn zus is altijd te vroeg bevallen en moest eind november al weeënremmers pakken, en zo is iedereen er stellig van overtuigd dat we nog voor eind januari de nieuwe telg zullen mogen verwelkomen!
vrijdag 27 januari 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten