Leeftijd Banner
Leeftijd Banner

dinsdag 20 juli 2010

Wij naar Neheim, zij naar Aalst

We hadden nog een Bongobon Fiets- en wandelweekend liggen die eens op moest. En omdat wij twee jaar geleden getrouwd zijn én een kind gekocht hebben (eigenlijk was het in de omgekeerde volgorde, maar dat speelt nu geen rol) heb ik er vorig jaar een goede gewoonte van gemaakt om Mario als huwelijkscadeautje altijd een weekendje weg met ons tweetjes cadeau te doen. Vorige keer was dat maar één nacht en kreeg Jolien onderdak bij mijn ouders. Deze Bongobon omvatte twee nachten en deze keer mocht Jolien bij de andere kant van de familie op logement. Een klinkend succes. Het weekend werd volgepropt met leuke uitstapjes (wandeling naar de paardjes verderop in de wijk, gaan aperitieven in Aalst City met Manchegokaas en olijven, zaterdag met tante Sofie erbij naar de markt van Aalst - voor de marktliefhebbers: een zeer grote markt overigens -, na de middagdut met mémé, tante Sofie en Mario's nichtje Shauni naar stadspark den Osbroek om de eendjes te voederen - hapje voor de eend, hapje voor Jolien is mij verteld - en in de speeltuin te spelen en op zondag nog de hele dag in de tuin ravotten met de glijbaan en het springkasteel-annex-ballenbad). Afleiding en enthousiaste entertainers genoeg en ze heeft ons dus geen seconde gemist. Toen ik haar zondagavond terug mee naar huis wilde nemen was het antwoord dan ook ronduit 'nee'.

Ons weekend was iets minder eenduidig positief. De heenrit zou volgens de GPS maar 3 uur in beslag nemen. Mappy gokte op 3,5 uur en wijzelf hadden daar met ons diepgewortelde wantrouwen tegenover het verkeer al 'een kleine 4 uur' van gemaakt. Het is het dubbele van de GPS geworden. 6 uur. Van de ene file in de andere gesukkeld. Je kon geen snelweg opdraaien of ze waren er wel met wegenwerken bezig. Op de terugweg moesten we nét op de 60 km snelweg geraken die voor het eerst sinds de jaren 70 werd afgesloten voor een massaal volksfeest. Het zag er heel gezellig uit. Van boven in de file.


Gelukkig was ons verblijf ter plaatse beter. Het Sauerland ligt eigenlijk wat ver voor zomaar een weekendje weg, maar het hotel stond bij ons allebei afgetekend op de eerste plaats van het hele aanbod in het boekje. In het midden van de de bossen maar toch ook bij een gezellig stadje, Neheim. Met fitness, sauna, zwembad en een goede keuken. Pure verwennerij. Zaterdagavond zijn we nog onverwacht op uitstap getrokken naar de apotheek van wacht omdat ik een teek uit de bossen meegesmokkeld had. En als souvenir aan ons weekend heb ik een volledig ontstoken linkerkuit meegebracht. Zaterdagvoormiddag had ik een dazensteek opgelopen en tegen maandagochtend was mijn kuit in volume verdubbeld en had ik al een paar liter anti-jeukzalf verbruikt. Een doktersbezoek wees uit dat ik daar dus blijkbaar allergisch aan ben. Zo leer je nog eens iets bij over jezelf!

4 opmerkingen:

Himiko zei

De dazen waren blijkbaar actief! Hier had ik een onderarm die rood gloeiend en explosief in omvang was... en de mensen maar met een scheef oog naar die man van mij kijken... ah ja, blijkbaar komt huishoudelijk geweld meer voor dan je denkt! :)

Lies zei

Ik heb altijd gedacht dat "den Osbroek" het achter het stadspark liggende natuurgebied was, eigenlijk, en dat het stadspark gewoon het stadspark is...

Marleen zei

@Himiko: Jij bent ook gevoelig voor allergische reacties he! Ik heb van de dokter pilletjes gekregen die die reactie wel snel getemperd hebben. Als je wil, bekijk ik even hoe ze precies heten.
@Lies: Kan goed zijn. Jij bent van Aalst, jij zal het wel beter weten dan ik. Voor mij als occasionele bezoeker is die hele reutemeteut "den Osbroek".

Himiko zei

Da's lief Marleen, maar ze geven normaal anti-histaminica en daar loop ik het gehele hooikoorts sowieso mee in mijn zakken. Ik heb het geluk bij een ongeluk dat die reacties enkel een locale overgevoeligheid van de huid zijn en dus geen shock kunnen uitlokken. Het is dus enkel ongemak.
Mijn voedsel- en medicatie-allergie daarentegen brengt wel een shock teweeg en dan werkt enkel cortisone en adrenaline nog.

Enfin, het wordt hier nog een medische blog als we niet oppassen.

We hebben hier dit jaar trouwens veel geluk met insecten allerhande. Afgezien van een hardnekkige kolonie muggen bij de buren (die me op hun terras toen die 17 beten op mijn buik hebben bezorgd) zijn er hier nauwelijks dazen, wespen en ander venijnigs te bespeuren. Maar het was misschien ook gewoon te warm voor hen... man, man, ik heb hier veel te vaak 37°C in de schaduw gehad!