Leeftijd Banner
Leeftijd Banner

woensdag 22 september 2010

Het valt wel onder de noemer 'dansen' zeker?

Ik ga haar inschrijven voor So you think you can dance. Of voor het WK luchtdrummen. Of voor X-factor. Of voor het zothuis. Maar íemand moet toch iets zien in dit bevreemdende danstalent van Jolien?

donderdag 9 september 2010

Afscheid van pepe Louis

Gisteren is Mario zijn grootvader overleden. Een zwaar afscheid, want wij zagen zijn grootouders elk weekend en hadden er dus een goed contact mee. Ik was ook totaal overdonderd door de snelle ontwikkelingen. Na wat fysieke beproevingen in het voorjaar had Pepe Louis al een tijdje zijn moed laten zakken. Zondag zijn we nog langsgeweest met chocolaatjes voor zijn verjaardag morgen (omdat we op reis vertrekken en hem komend weekend niet zouden zien). Hij zei toen wel dat hij al dagen niet gegeten had, gewoon geen goesting, maar hij opende wel onmiddellijk de zak truffels en heeft er meteen eentje van opgesnoept. Maar na een val belandde hij maandag in het ziekenhuis en kwam hij onmiddellijk op de palliatieve dienst terecht. Voor mij een grote schok, maar toen we dinsdag op bezoek gingen kreeg ik meer begrip voor die beslissing. Hij was sterk achteruit gegaan en leek in niets meer op de man die ik al die jaren gekend heb.

Het is een vreemde zaak. Je weet dat grootouders met hun 85 jaar al een mooie leeftijd bereikt hebben, maar sinds het overlijden van mijn grootmoeder weet ik hoe zwaar de klap toch altijd nog aankomt als puntje bij paaltje komt. Ik ben alleszins blij dat hij Jolien nog zo goed gekend heeft en houd warme herinneringen aan hem over. Pepe Louis, we missen je. Nu al. Het ga je goed!

maandag 6 september 2010

Handwerkblog Himiko no sekkai

Handwerksters aller landen, juicht ende jubelt: met himiko no sekkai is blogland verrijkt met een handwerkblog die zonder twijfel zal uitgroeien tot een referentie voor beginnende en door de wol geverfde haaksters, breisters en naaisters! Oud-collega Himiko groeide op als dochter van een naaister en een antiquair en de wereld van de averechte steken, sierstiksels en gehaakte stokjes kent werkelijk geen geheimen meer voor haar. Nu zwaait ze de poorten van haar kennis open en deelt ze op haar virtuele stekje alle mogelijke tips & tricks, werkstukken, patronen, verkoopadressen van benodigdheden en wat-weet-ik-nog-allemaal. Ben je zelf niet zo handig maar wil je wel een van haar prachtige spulletjes hebben? Dat kan ook. Kwaliteit staat centraal en ze is maar een mailtje van je verwijderd.

woensdag 1 september 2010

1, 2, 3... Of moet dat anders?

Ze is netjes beginnen tellen bij 1, 2, 3. Als in "1, 2, 3, start!", voorafgegaan door het zinnetje "mama meelopen?", waarbij het de bedoeling is dat ik mee van de badkamerkast tot de deur van de living naar de gang loop. Want ja, wij hebben een klein Kim Gevaertje in huis. Als ze maar kan lopen, is ze content. En zo hebben Mario en ik plichtsgetrouw al ettelijke lengtes van de badkamer door de living en terug meegehobbeld.

Toen ze "1 2 3 4 hoedje van papier" leerde, ontdekte ze dat er meer was dan de "1, 2, 3" van haar startschot en sindsdien heeft ze de 2 en de 3 genadeloos overboord gegooid. Die bestaan gewoon niet meer. De start werd plots ingeluid met "1, 4, 5, start!" en toen ik op twee tenen een wondje had, waren dat er volgens haar steevast vier.

En daarna volgde een boekje waarin diertjes op een bepaald moment verstoppertje spelen. Tijdens het voorlezen telde ik altijd netjes tot 10 om haar het rijmpje te leren met "al-wie-da-nie-weg-is-is-gezien". Als ik haar nu vraag om te tellen, luidt het nu "één, fier, fijf, zjesj, seefe, nacht" en als ik dan aanvul met 'negen' rondt ze af met een enthousiaste "tien!". Haar startschot blijft hardnekkig "1, 4, 5, start", maar als ze telt om van een trapje te springen is het nu wel altijd spannend op welk cijfer ze zich precies lanceert, want dat is elke keer wel anders!