Leeftijd Banner
Leeftijd Banner

zaterdag 31 oktober 2009

En met de rug?

Wel, als je er rekening mee houdt dat ik oorspronkelijk gehoopt had dat ik er na drie dagen weer bovenop zou zijn en weet dat we meer dan een maand verder zijn en ik nog altijd zo krom loop als een scheefgewaaide palmboom... Tjah.

Het ging eigenlijk wel beter hoor, midden vorige week. Ik kon weer wat grotere passen nemen en zelfs al lichtjes versnellen tijdens het oversteken van de straat. En de knoop met de permanente pijn onderin mijn rug (achteraan het bekken - aan het heiligenbeen, dus) vervaagde steeds meer. Maar toen werd Jolien ziek. 39,6°C, dat stuur je niet naar de crèche. Dus was ze woensdag en donderdag thuis en vanaf vrijdag zaten we met vrienden een weekendje in Center Parcs. En zo heb ik mijn rug weer geweldig overbelast door haar vaker op te tillen (tot dan liet ik dat zoveel mogelijk aan Mario over) en zelfs gewoon hele eindjes rond te dragen. Want zieke kindjes laten zich niet door om het even wie troosten (zelfs Mario was niet meer goed genoeg, ocharme) en laten zich evenmin zomaar terug op de grond zetten als de eerste tranen gedroogd zijn. De voorbije week heb ik zoveel mogelijk werk uit handen gegeven, maar ik heb toch gewoon 3,5 dagen op mijn bureaustoel doorgebracht, dus van platte rust kwam ook weer niets in huis. En dat heb ik gevoeld. Mijn osteopaat heeft mij weer losgekneed, ik heb weer twee dagen pijnstillers genomen en ik doe trouw mijn oefeningen en neem zoveel mogelijk platte rust. En hoe lastig ik dat op lange termijn ook kan gaan vinden, deze keer probeer ik flink door te rusten tot ik er volledig bovenop ben, want ik ben het beu om zo krom te moeten rondschuifelen!

vrijdag 30 oktober 2009

Wij gaan watergewennen!

Met Jolien hebben we een echt waterratje in huis. Al van bij haar eerste kennismaking met het zwembad is dat duidelijk en ik let er tegenwoordig zelfs echt op dat ik het woord 'bad' niet zomaar laat vallen, want ze roept enthousiast 'badjeuh' uit, rent ernaartoe en zou met kleren en al in ons bad kruipen als ze met haar beentjes over de rand kon (gelukkig nog niet het geval).

Vorig najaar en dit voorjaar ben ik al een paar keer op het internet op zoek gegaan naar lessen watergewenning of peuterzwemmen in de buurt. Die van Stad Gent spraken mij wel aan, maar daarvoor kan je je maar op specifieke data inschrijven en ik heb altijd gehoord dat het elke keer opnieuw een echte stormloop is op bepaalde van die sportlessen. Deze keer had ik mij dus goed voorbereid. De datum waarop de inschrijvingen startten stond netjes in mijn agenda gemarkeerd, dus een dag voordien ben ik op verkenning gegaan. Referentienummers in volgorde van voorkeur genoteerd, de nodige accounts aangemaakt en het startuur van de inschrijvingen in mijn geheugen geprent. De ochtend van de betreffende dag was ik ruim op tijd uit de veren om Jolien tijdig naar de crèche te brengen zodat ik om 9 uur aanvallensklaar aan mijn computer zou zitten. Twee keer op refresh drukken (het was nog 8u59) en de Site Der Inschrijvingen opende zich voor mij. Gericht ging ik op mijn doel af en na het uploaden van de ingevoerde gegevens (het leek wel een eeuwigheid te duren) kreeg ik de verlossende bevestiging dat ik (enfin, Jolien eigenlijk) nu ingeschreven ben voor een tiendelige lessenreeks watergewenning voor peuters vanaf 1,5 jaar. Toen ik mijn inschrijvingsprocedure afgerond had bleken er nog 11 van de 15 plaatsen beschikbaar te zijn, dus ik zal de stormloop wel overschat hebben, maar ik ben doodblij en apetrots op mijn plaatsje en loop al een paar dagen op wolkjes met dit leuke vooruitzicht! Mijn lessenreeks is volzet, maar op andere dagen en uren is er wel nog plaats. Nu is het nog aftellen tot 5 december...

donderdag 29 oktober 2009

Tess' Secret Santa

Ik ben rijkelijk laat met reclame maken, maar omdat ik toch altijd de meeste bezoekers trek als ik pas iets geschreven heb, zullen de meeste lezers dit berichtje nog wel op tijd te zien krijgen. Ik heb vandaag de knoop doorgehakt: ik heb mij ingeschreven voor Tess' Secret Santa!

Eigenlijk vreemd dat ik zo lang getwijfeld heb, want ik ben gek op cadeautjes geven en krijgen... maar met al die creatieve naai-het-zelvers op het net en ik die dat soort dingen niet kan ben ik wat bang dat mijn cadeautje maar wat magertjes zal uitvallen voor de ontvanger. En toen heb ik mij bedacht dat ik het gewoon zo'n leuk idee op zich vind dat ik zelfs al van een lege doos zou genieten. De spanning van zo'n onverwacht (dat is relatief, ik weet het) pakje en daar iets in dat iemand toch speciaal voor jou uitgezocht heeft... Eigenlijk vreemd dat ik zo lang getwijfeld heb, want ik kan nu al niet meer wachten om zelf in actie te schieten!

woensdag 28 oktober 2009

Botjes

Heb je het al gemerkt? Het is een heerlijke herfst! Zacht weer met een koele ondertoon, rood-geel gekleurde bomen en ritselende blaadjes op de grond. En met deze schattige luipaardbotjes met flosjkes voor Jolien kan het al helemaal niet meer stuk!

Er was eens... lang geleden... een frangipantaart!

Herinnert u zich nog het bakpakket van Herta dat ik van The Insiders heb gekregen? Na mijn positieve verslagje over de kant-en-klare deeg voor marmercake zou je al bijna vergeten dat ik dat pakket eigenlijk gekregen heb omdat ze net een deeg voor frangipantaart op de markt gebracht hebben. Dat heb ik dus ook mogen testen.

Zo'n frangipantaart maken is a piece of cake (sorry, ik kon het niet laten). Je neemt een quichevorm, rolt er een kruimeldeeg (kant-en-klaar, ook meegeleverd in mijn pakket) op uit, bestrijkt dat met flink wat abrikozenconfituur (ik heb er meer op gedaan dan op de verpakking vermeld staat, er mag wel wat abrikoos in mijn frangipanneke zitten!) en giet daarover de inhoud van de zak uit. Ik heb nog de moeite genomen om de randjes deeg van de taart te snijden en daar een ruitpatroon mee op het deeg te vormen, want - geef toe - wat is een frangipantaart zonder karookes? Ik moet zelf toegeven dat een frangipantaart zonder suikerglazuur (het lekkerste van de hele taart, zou ik bijna zeggen) in mijn ogen ook geen volwaardige frangipan is, maar ik heb nog nooit in mijn leven suikerglazuur kunnen maken die én mooi om te zien én lekker is, dus ik heb beslist om het mooie resultaat niet te verbrodden. Daarna mag de taart 18 minuutjes in de oven en klaar!

Het resultaat zag er verrukkelijk uit. De taart was mooi gerezen en had een prachtig kleurtje. Ik heb de helft meegenomen naar de zondagse familiebijeenkomst bij Mario's ouders en de andere helft heb ik aan mijn ouders geschonken. Persoonlijk was ik wat teleurgesteld in de smaak. Ik proefde er te weinig te typische smaak van een frangipanneke in. Bij Mario waren de commentaren unaniem positief, net als bij mijn moeder die nochtans geen groot liefhebber is van zoete dingen. Mijn vader gaf mij gelijk: de smaak is wat flauw en het deeg is wel érg luchtig. De taart hapt zo weg, zonder dat je veel binnenhebt, was zijn omschrijving.

Conclusie: schone taart, ge kunt er echt mee uitpakken. En de meeste mensen vinden hem lekker, maar ik ben zelf meer gewonnen voor de gewone cakedegen.

Nog een tip: ga snel naar deze website en vul de korte vragenlijst in. Niet veel werk, maar je maakt wel kans op mooie prijzen. Altijd leuk!



dinsdag 20 oktober 2009

Mama/Papa

Lange tijd heeft Jolien 'mama' en 'papa' consequent correct gebruikt, maar sinds een aantal weken is daar verandering in gekomen. Tegen Mario zegt ze nu meestal 'mama'. En dan mag je nog honderdduizend keer 'PaPa' zeggen, ze houdt meestal voet bij stuk. Maar ook ik heb sinds een aantal weken een nieuwe roepnaam. Ze gebruikt hem minder consequent, maar als ze hem gebruikt, smelt ik helemaal: 'Mamaatje'!

Ik heb mij al veel lopen afvragen waar ze dat vandaan heeft gehaald. In het begin dacht ik dat er gewoon een onduidelijk uitgesproken werkwoord of ander woord na 'mama' volgde, maar dat lijkt steeds minder te kloppen. En dat een anderhalfjarige die nog maar volop woorden aan het leren is al inzicht heeft in de vorming van verkleinwoorden lijkt mij ook onwaarschijnlijk. Maar eigenlijk kan mij dat allemaal maar weinig schelen. Dat ze hem maar blijft gebruiken, want het is het mooiste koosnaampje dat ik mij kan inbeelden!

vrijdag 9 oktober 2009

Babynieuws

Ik loop een beetje achter, maar onze kennissenkring is weer een koppel kersverse ouders rijker. Op 30 september werd Zita geboren, het eerste kindje van Illi (middelbare schoolvriend, studiegenoot en improhandlanger van Mario) en Evi. Ik hoop dat ze volop van hun dochtertje kunnen genieten en wens hen langs deze weg nog eens een dikke proficiat!

En dan is ook de tijd aangebroken om eindelijk bekend te maken dat ik voor de derde keer tante zal worden! Mijn zus verwacht na zoontje Matthias en dochtertje Linde een derde kindje en is uitgerekend voor 8 april. Mijn moeder en ik zijn er wel al van overtuigd dat dat eind maart zal worden omdat ze al twee keer te vroeg bevallen is. Onverwacht maar heerlijk nieuws, dus ook langs deze weg nog eens een dikke proficiat voor Liesbeth en Anton!

woensdag 7 oktober 2009

De schoonste suikerklontjes

Zijn je suikerklontjes niet toevallig bijna op? Ga dan maar snel naar de winkel, want Tiense Suiker lanceert binnenkort een limited edition van zijn verpakking. Je moet wel de juiste doos kiezen, want een van die limited editions is van de hand van Mario. Het figuurtje dat werd uitgekozen is Rumi, een buitenaards wezentje dat in woordeloze stripjes op aarde landt en op verkenning gaat, wat niet altijd van een leien dakje loopt... Wedden dat je kopje koffie of thee nog nooit zo lekker smaakte?



dinsdag 6 oktober 2009

Onze klacht bij het Federaal Voedselagentschap

Ik heb de maandag na onze voedselvergiftiging door het eten van de afhaalchinees om de hoek (en wat zijn we daar al veel geweest de voorbije jaren!) klacht ingediend bij het Federaal Voedselagentschap. Gisteren kreeg ik al een mailtje met het resultaat van hun onderzoek:

Geachte

Ik deel u mee dat het onderzoek over de bovengenoemde klacht die u bij het Meldpunt hebt ingediend op 28 september 2009, werd afgerond.

Onze diensten van de provinciale controle-eenheid Oost-Vlaanderen zijn ter plaatse geweest en hebben een volledige controle uitgevoerd.

Hieruit bleek dat uw klacht wel degelijk gegrond was.

Er werden dan ook de nodige maatregelen getroffen.

Ik dank u voor uw medewerking.

U kunt steeds contact opnemen met het Meldpunt.

Met vriendelijke groet


Ergens ben ik blij dat we gelijk hadden en het geen valse beschuldigingen waren. Maar ergens vind ik het ook spijtig, want het was een goed adresje. Lekker eten, grote porties voor weinig geld en natuurlijk vlakbij. Maar nu we dit weten gaan we daar niet meer terug. We zullen die twee andere afhaalchinezen eens moeten testen. En wat ik vooral kwijt wil: ik ben echt onder de indruk van de dienstverlening van het Federaal Voedselagentschap. Als je ook eens een voedselvergiftiging afhaalt, weet je nu waar je terecht kan!

donderdag 1 oktober 2009

Welja, waarom niet?

Het is duidelijk: het is gewoon mijn week niet. Na het schrijven van mijn vorige berichtje ga ik naar de keuken om stiekem een koekje te snoepen en wat gebeurt er? Er breekt een stuk tand van een van mijn kiezen! En op het antwoordapparaat van de tandarts krijg ik te horen dat hij pas vanaf maandag 12 oktober terug bereikbaar is.

Niet leuk, zo'n pechweek. Maar er zijn ergere dingen in het leven. Ik kan tenminste nog stiekem koekjes snoepen!

En als...

En als ik nog eens een osteopaat nodig heb, en je hoort mij zeggen "ik ga toch eens zoeken of ik niemand in Gent centrum vind, want Heusden is toch ver rijden in deze toestand"... Hou mij dan tegen, want daar in Heusden, dat is toch een verdomd goed adresje!