Leeftijd Banner
Leeftijd Banner

vrijdag 27 november 2009

Epew!

Ze kan al lang mooi alleen eten, dus de wereld van de lepel is hoegenaamd niet nieuw voor haar, maar sinds een goeie week of twee is Jolien erg gefixeerd op lepels (epew!). Gevolg: boterhammen zijn niet interessant meer, want dat kunt ge natuurlijk niet met een lepel eten (ze heeft het al vaak genoeg geprobeerd), behalve als ik de korstjes na enkele flinke happen in kleine stukjes snijd. Ik probeer dus zoveel mogelijk lepelbaar voedsel te bedenken voor het ontbijt en de bokes 's avonds. Alleen, ik steek vast op cornflakes, pudding en soep. Iemand nog culinaire tips?

donderdag 26 november 2009

Rug - update

Het is dus nog altijd niet achter de rug... Na de fatale pauze na de derde set van mijn squashwedstrijd op zaterdag 26 september heb ik achtereenvolgens een bezoek gebracht aan:

- de spoedgevallendienst van het Sint-Lucasziekenhuis
- het logeerbed van mijn schoonouders waar we de dokter van wacht erbij moeten roepen omdat ik niet meer recht geraak
- een chiropractor van mijn voeten
- mijn vertrouwde osteopaat (1)
- de osteopaat (2)
- Center parcs, waarna alles terug om zeep is (ook omdat Jolien de twee dagen ervoor ziek thuis was)
- de osteopaat (3)
- de osteopaat (4)
- de huisarts, voor een voorschrift voor bijkomende kinesitherapie
- de kinesist
- de huisarts (2), voor een afspraak om een scan te laten maken want de kinesist heeft mij wel erg ongerust gemaakt
- de kinesist (2)
- de kinesist (3)

Staan nog op de agenda:
- de osteopaat (5)
- de kinesist (4)
- een scan
- de kinesist (5, 6, 7,...), de huisarts (3) en waarschijnlijk ook weer de osteopaat (6, en mogelijk ook 7, 8,...)


En de ene dag houd ik de goede moed erin, en de andere dag is de kinesist zo onder de indruk van hoe scheef en krom ik wel sta, dat ik er al mijn optimisme bij verlies. En de ene dag heb ik amper pijn omdat ik veel heb platgelegen, en dan zit je de volgende dag een hele dag rechtop achter de computer en dan plooi je weer dubbel van de pijn als je rechtop probeert te staan en vraag je je vertwijfeld af of je ooit nog weer normaal zal kunnen lopen. Ik hoef u dus niet te vertellen dat ik met gemengde gevoelens uitkijk naar de scan die volgende dinsdag gepland staat. Aan de ene kant wordt het tijd dat ik dat probleem eens grondig aanpak en achterhaal wat er precies scheelt, maar aan de andere kant ben ik best wel ongerust over de uitslag en blijf ik hopen dat het met wat rust en oefeningen vanzelf weggaat. Een van de geopperde mogelijkheden is een hernia en een van de geopperde behandelingen is een epidurale inspuiting met een ontzwellend middel ergens rond of tussen de getroffen wervels. Als je dan weet dat het eerste wat door mijn hoofd schoot toen ik tijdens mijn bevalling in het ziekenhuis toekwam en te horen kreeg dat ik al 8 centimeter opening had, was: "Oef, dat is al te ver voor een epidurale", dan weet je dat ik hoegenaamd niet sta te springen voor gelijk welke inspuiting of andere ingreep in de buurt van mijn ruggenmerg. Het wordt dus enigszins bang afwachten tot de resultaten bekend zijn...

woensdag 25 november 2009

Babytsunami!

Ik heb altijd de indruk dat babynieuws in vlagen komt. Het is een tijdje stil en dan regent het plots aankondigingen van zwangerschappen. Het zijn er op dit ogenblik zoveel (en bijna allemaal eind mei - begin juni!) dat ik er maar beter een lijstje van kan maken om in 2010 geen enkele roze wolk te missen!

- Lien bijt eind januari de spits af met een broertje of zusje voor Janne (2 jaar en 2 maand).
- Rond 8 april zorgt mijn eigenste zus voor een derde neefje of nichtje voor Jolien.
- Greet (beste vriendin van mijn zus en de meter van Linde) verwacht ook in april een broertje of zusje voor Nina (1 jaar en 10 maand).
- Rond 26 mei krijgt hartsvriendin Lies een langverwachte eerste spruit, waar ik al heel erg naar uitkijk.
- In diezelfde periode verwachten Joachim en Sophie een broertje voor Pia (1 jaar en 1 maand).
- Collega-vertaalster E. onthulde net de komst van een tweede spruit en is uitgerekend op 15 juni.
- En oud-improvisatiegenoot Bob is rond Joliens geboorte met de liefde van zijn leven getrouwd (Elise, ook een vertaalster!) en zal zich vanaf begin juni ook de trotse papa kunnen noemen van een eerste zoon of dochter.

En in blogland volg ik gretig de zwangerschapsverhalen van Annelies, Maaike en Annava.

Niemand vergeten? Nog eens een dikke proficiat allemaal en ik zorg alvast voor een geleegde brievenbus en een gespekt spaarvarken!

vrijdag 20 november 2009

Boem!

Vanmorgen. Ik word wakker omdat Jolien ligt te wenen. Zonder lenzen en net-uit-mijn-heerlijke-slaap-gerukt-zijnde kan ik wel een '7' op de wekker onderscheiden, maar de cijfers erachter zijn wazig. In elk geval is een '7' niet de '8' waar ik op had gehoopt en ik beslis om nog enkele minuten slaap te stelen, misschien valt ze weer in slaap. Jolien is een goede slaper en ze haalde een tijdje terug vlotjes half negen als je haar gewoon liet liggen en de kans gaf om opnieuw in te dommelen. Bovendien kan ik wat extra slaap wel goed gebruiken nadat ze deze week door ziek te zijn al elke nacht zeker één keer wakker is geworden.

En dan beeft de aarde in de kamer naast de onze. Mijn verstand ontcijfert het geluid nog terwijl mijn benen al beginnen te lopen en als de weerlicht staan Mario en ik in Joliens slaapkamer. Ze is uit haar bed gevallen en ligt luidkeels te wenen. Oef, dat is een goed teken. Door de koorts van de voorbije dagen en nachten sliep ze vannacht nog zonder slaapzak en enkel in een pyjama en blijkbaar zijn haar benen de laatste tijd voldoende gegroeid om tot over de rand van haar spijlenbed te geraken. Meer dan een meter diep, maar met een flinke dosis geluk want ze vertoont geen tekenen van pijn of kwetsuren. Alleen flink geschrokken, en wij mee. Vannacht een slaapzak en morgen het bed een trapje lager, want dat geluid wil ik nooit van mijn leven meer horen!

maandag 9 november 2009

Toevalstreffer + zindelijkheidstips gevraagd

Joliens eerste kennismaking met het potje dateert van midden september, toen Stef en Ingrid met hun inmiddels tweejarige dochtertje Hanne bij ons op bezoek waren. Ze zag Hanne op het potje gaan en begon onmiddellijk aan haar jurkje te trekken en te trappelen om er ook eens op te mogen zitten. Zo gezegd, zo gedaan en de rest van de avond bleef ze dat spelletje maar herhalen. Sindsdien is ze overduidelijk gefascineerd door potjes, de wc, pipi, haar poep en alle aanverwante zaken. Ik heb dus maar een potje in huis gehaald en in het zicht gezet, zodat ze daar al aan kan wennen. In het begin was ze er niet bij weg te slaan, nu is dat afgezwakt tot sporadisch ermee spelen. Ze zit dan met kleren, pamper en al aan op haar potje en ik zeg dan dingen als 'wauw, zo flink op uw potje zitten', 'blijf maar lekker zitten tot er pipi komt' en 'flink zo' als ze terug rechtstaat.



Gisteren zat ze in bad te spelen en ze begon met haar hand over haar poep te wrijven, dus ik geef een stomme opmerking als "jeukt uw poep?", waarop ze mij aankijkt en "pipi" zegt. Ik wist niet goed wat doen, maar heb toch het zekere voor het onzekere gekozen en haar een kans gegeven. Kindje uit bad gevist en drijfnat op het potje gezet... waarop ze effectief een seconde later pipi deed. Ik heb haar dus maar uitvoerig gefeliciteerd en complimentjes gegeven.

En nu weet ik niet goed wat ik hiermee moet doen. Ze is bijna 19 maanden en dat lijkt mij nog erg vroeg. Ik heb het verhaal vanmorgen ook in de crèche gedaan om eens te horen wat hun reactie was, en de verzorgster vertelde mij dat ze daar een cursus over gevolgd heeft en dat die man vertelde dat ze voor de leeftijd van 2 jaar wel al zindelijk kunnen leren worden, maar dat ze dan de foute spieren riskeren te gebruiken wat op latere leeftijd wel nog problemen kan opleveren.

Eerlijk gezegd kijk ik wat op tegen deze overstap. Luiers zijn best handig, want ze garanderen de mogelijkheid van lange uitstapjes en nachten uit één stuk (zeker met een goede slaper als Jolien). Anderzijds moet ik hier natuurlijk ooit eens door...

Dus nu wil ik graag zoveel mogelijk info verzamelen: zouden jullie al starten met zindelijkheidstraining of niet? Heb je gouden tips? Waar vind je onderbroekjes in maatje 80? Kan ik dan best gewoon overstappen op luierbroekjes? En zijn er nog dingen die niemand luidop zegt en die je maar gaandeweg moet ontdekken, want dan wil ik die graag op voorhand al eens gehoord hebben!