Leeftijd Banner
Leeftijd Banner

maandag 29 oktober 2007

Alles in orde, zo blijkt

We hebben de befaamde Triple test gedaan, een bloedonderzoek waarover de meningen in onze kennissenkring nogal verdeeld zijn of je het al dan niet moet laten doen. Met de nekplooimeting van de vorige consultatie kon mongolisme al voor 70% uitgesloten worden en met dit bloedonderzoek kan je dat (en nog andere chromosoomafwijkingen) voor nog eens 10% meer uitsluiten. De mensen die ons de test afraadden zeiden ons enerzijds dat je een kansberekening krijgt, dus een lijst met "kans op syndroom van Down: 20%, kans op etc.". Door Down al voor 80% uit te sluiten, blijf je natuurlijk nog met een risico van 20% zitten, toch 1 op 5. En als je op die manier een hele lijst met mogelijke aandoeningen voorgeschoteld krijgt, voedt dat de angst alleen maar in plaats van ze weg te nemen. Maar nu blijkt dat de dokter gewoon zegt "geen ongewone risico's" en meer details worden je bespaard, dus op deze manier vind ik het prima (temeer omdat er bij ons dus geen ongewone risico's blijken te zijn).

Een ander argument tegen de Triple test is "stel dat blijkt dat je kind een grote kans loopt om gehandicapt ter wereld te komen, wat doe je dan?". Inderdaad een moeilijke vraag. Je bent al zo ver in je zwangerschap dat het al een erg zware beslissing is om het alsnog te laten wegnemen. Je bent er helemaal aan gehecht en in alles wat je doet, reken je onbewust al de vordering van je zwangerschap of de leeftijd van je kindje mee. Er zou een enorm gat vallen. Maar een kind met een ernstige handicap zou ons ook erg zwaar vallen. Laat ik het zo stellen: ik ben blij dat de vraag zich niet stelt!

Dus het resultaat van mijn bloedonderzoek klonk als volgt aan de telefoon:
- Geen bijzondere risico's
- Ijzergehalte in orde
- Ijzerreservers goed (is dat dan iets anders? Een mens leert nog bij... Of hoort verkeerde dingen)
- Beschermd tegen toxoplasmose (maar dat wist ik al van bij het allereerste bloedonderzoek bij de huisarts dat bevestigde dat ik zwanger ben)
- Niet beschermd tegen Rode Hond (maar dat wist ik ook al: ik heb dat als baby van een paar maanden gehad en heb daar blijkbaar niet genoeg antistoffen aan overgehouden. Ik wist dit al van mijn huisarts, maar toen die daar in een ver verleden over begon, had ik begrepen dat we dat nog in orde konden brengen als ik ooit zwanger was. Toen ik dus zwanger bleek en aanhaalde dat ik daar niet tegen beschermd ben, zei hij dat een vaccinatie niet mogelijk is tijdens de zwangerschap. Het is een levend vaccin en heeft dus voor een zwangere vrouw hetzelfde effect als wanneer ze de ziekte effectief zou krijgen - met de bijhorende risico's. Het is dus niet de eerste keer dat ik iets verkeerd begrijp van een dokter; dat van dat ijzerniveau en de ijzerreserve kan dus ook nog een misverstand zijn!)

donderdag 25 oktober 2007

Geen exhibitionistje!

Net terug van onze derde consultatie bij de gynaecoloog. Alles prima in orde, de kleine is al 17 cm lang en het hoofdje heeft een diameter van 3 cm. Dat ligt allemaal binnen de verwachtingen, maar is toch "aan de flinke kant", blijkbaar.

En ons kleintje heeft al heel zedige manieren, want de poep of het geslacht was van geen kanten in beeld te krijgen! Hij/zij ligt met het hoofdje naar beneden en de rug naar mijn buik gekeerd, een klassieke houding blijkbaar, maar dus wel eentje waarbij je het geslacht niet kan bepalen. Des te makkelijker, dan valt er simpelweg niks te vertellen en krijgen we een maandje uitstel!

vrijdag 19 oktober 2007

18 oktober: Hanne Vanpoucke!

Gisteren zijn Stef en Ingrid de trotse mama en papa geworden van hun eerste dochtertje: Hanne, 50 cm groot en een flinke 3,600 kilo. Zowat 2 weken vroeger dan gepland omdat ze koppig in stuitligging bleef liggen en dus met een keizersnede ter wereld is moeten komen.

Mijn zwangerschap heeft maar kort met de hare overlapt, maar op zich vond ik dat wel uniek. We hebben wel een goede, open band met hen en dat we nu onze eerste zwangerschappen konden delen, was extra leuk. Zo hebben we hen begin oktober nog eens tot bij ons gehaald voor een laatste etentje zonder kinderen en het was heerlijk om de hele avond ongegeneerd (bijna) enkel over in-verwachting-zijn (want de mannen deden dapper mee) te kletsen. In andere situaties moet je er immers altijd rekening mee houden dat er mensen bij zitten die dat onderwerp na een tijdje wel beu zijn en ook eens over iets anders willen praten... Zeer normaal en ik heb die behoefte zelf ook, om nog over iets anders te kunnen praten, maar voor één keer was het toch wel erg leuk!

maandag 8 oktober 2007

En wildet weten?

Een van de meest gestelde vragen deze dagen: of we het geslacht willen weten? En of we het dan zouden zeggen of geheim houden? Ik verbaas mij er een beetje over hoezeer het al ingeburgerd is om gewoon te zeggen of het een jongen of meisje zal worden.

Voor er concreet sprake was van kinderen hebben Mario en ik het daar natuurlijk al over gehad. Ik zou het willen weten en gewoon verzwijgen (al kijk ik zwaar op tegen al het gevis van nieuwsgierige mensen - doe ons toch een plezier en wacht gewoon af). Mario vindt het stom om het geslacht te verzwijgen als je het weet. Je hebt toch 1 kans op 2 en hij vindt het overkomen als "ja ik weet het, maar ik zeg het toch lekker niet! Nè nè nènèèèè nèèèèèè!". Maar we konden ons er allebei in vinden om het gewoon niet te weten. Dus dat was makkelijk!

Tot nu. Want nu het concreet wordt en we het bij de volgende echo kunnen weten, krijgt de nieuwsgierigheid toch de bovenhand. En zo zijn we er dus nog altijd niet uit...

vrijdag 5 oktober 2007

Niet alleen meer

Als ik heel goed mik, kan ik met mijn bevalling misschien op tv komen! Ik heb vanmorgen namelijk gelezen dat prinses Mathilde "in de lente van 2008" haar 4e kindje verwacht. Als ze dat nu bekendmaken, is ze dus 3 maanden ver. En ik ben dat over een week. Dus als ik goed mik, beval ik misschien op dezelfde dag en kan ik een paar uur na mijn bevalling door een cameraploeg overvallen worden met de intelligente vraag "wat ik ervan vind dat mijn kind op dezelfde dag als prins/prinses X geboren is"... Nee, toch liever niet hoor!

dinsdag 2 oktober 2007

Goestingskes

Mijn reukzin is onveranderd en ook mijn smaakpapillen werken nog zoals ik gewend ben. Dus heel rare eetgewoonten houd ik er (nog) niet op na. Het enige toch wel opvallende goestingske waar ik mezelf de laatste tijd op betrap is... spaghetti bolognaise (met groentekes)! En liefst slingers (terwijl wij thuis altijd krullekes of strikskes maken).

En dan denk ik: "och, als het dat maar is en zolang het geen sjokolat, sjips of koekskes zijn" en dus geef ik gewillig aan mijn goestingske toe. Benieuwd hoe lang het gaat duren voor Mario begint te klagen!

maandag 1 oktober 2007

En intussen...

- ...ben ik hier weer stilgevallen. Ik probeer er geen gewoonte van te maken!

- ...zijn we op vakantie geweest naar Frankrijk. Heerlijk ontspannen, 2 weken zon en dat maakt het pingpongen, zwemmen en stadjes verkennen natuurlijk aangenamer. Ik heb ook mogen ontdekken dat mijn maag niet leeg mag geraken, want dat ik dan mottig word, zéker als ik in de auto zit. Oplossing: altijd koekjes meenemen als je op stap gaat!

- Vorige donderdag hadden we dan de 2e consultatie bij de gynaecoloog. Gelukkig is alles nog altijd in orde: prima bloeddruk, half kilootje erbij, Aaarghje heeft hersenen (wat nog geen garantie biedt dat het die ook zal gebruiken, maar ze zijn er dan toch), meet 4,5 cm, het neusbeen en de nekplooimeting zijn in orde en ons kleintje tuimelt er lustig op los.

- ...heb ik mij over mijn schroom heen gezet en ben ik zwangerschapskledij gaan kopen. Mijn buik is nog niet zo heel dik, maar vorige donderdag had ik een rok met panty's aan en die begonnen toch ferm in mijn buik te snijden. Zo erg zelfs dat Mario de auto aan de kant heeft moeten zetten en dat ik zelfs heb moeten overgeven. Dus ben ik zaterdag naar de H&M, C&A en een echte zwangerschapswinkel getrokken. Amaai, je kan veel geld uitgeven als je daar zin in hebt! In zo'n echte boetiek beginnen de broeken pas vanaf 100 euro en een T-shirtje vind je niet voor onder de 30 euro. En die kleren kan je nadien zogezegd nog afdragen, maar je ziet er toch aan dat het zwangerschapskledij is. Mijn zus durft haar T-shirtjes bijvoorbeeld niet meer te dragen omdat ze haar op haar werk anders gaan vragen of ze opnieuw zwanger is! Gelukkig vind je met wat zoeken en geduld nog andere kanalen, waar je veel minder geld aan kwijt bent. Mijn voorlopige oogst: 1 broek, 1 rokje, 1 T-shirt en 1 paar zwangerschapspanty's. Ik zit dus nu met een rok en panty tot onder mijn oren en een T-shirt tot onder mijn gat, maar het comfort maakt veel goed. Blij dat ik de stap gezet heb!