We hebben de befaamde Triple test gedaan, een bloedonderzoek waarover de meningen in onze kennissenkring nogal verdeeld zijn of je het al dan niet moet laten doen. Met de nekplooimeting van de vorige consultatie kon mongolisme al voor 70% uitgesloten worden en met dit bloedonderzoek kan je dat (en nog andere chromosoomafwijkingen) voor nog eens 10% meer uitsluiten. De mensen die ons de test afraadden zeiden ons enerzijds dat je een kansberekening krijgt, dus een lijst met "kans op syndroom van Down: 20%, kans op etc.". Door Down al voor 80% uit te sluiten, blijf je natuurlijk nog met een risico van 20% zitten, toch 1 op 5. En als je op die manier een hele lijst met mogelijke aandoeningen voorgeschoteld krijgt, voedt dat de angst alleen maar in plaats van ze weg te nemen. Maar nu blijkt dat de dokter gewoon zegt "geen ongewone risico's" en meer details worden je bespaard, dus op deze manier vind ik het prima (temeer omdat er bij ons dus geen ongewone risico's blijken te zijn).
Een ander argument tegen de Triple test is "stel dat blijkt dat je kind een grote kans loopt om gehandicapt ter wereld te komen, wat doe je dan?". Inderdaad een moeilijke vraag. Je bent al zo ver in je zwangerschap dat het al een erg zware beslissing is om het alsnog te laten wegnemen. Je bent er helemaal aan gehecht en in alles wat je doet, reken je onbewust al de vordering van je zwangerschap of de leeftijd van je kindje mee. Er zou een enorm gat vallen. Maar een kind met een ernstige handicap zou ons ook erg zwaar vallen. Laat ik het zo stellen: ik ben blij dat de vraag zich niet stelt!
Dus het resultaat van mijn bloedonderzoek klonk als volgt aan de telefoon:
- Geen bijzondere risico's
- Ijzergehalte in orde
- Ijzerreservers goed (is dat dan iets anders? Een mens leert nog bij... Of hoort verkeerde dingen)
- Beschermd tegen toxoplasmose (maar dat wist ik al van bij het allereerste bloedonderzoek bij de huisarts dat bevestigde dat ik zwanger ben)
- Niet beschermd tegen Rode Hond (maar dat wist ik ook al: ik heb dat als baby van een paar maanden gehad en heb daar blijkbaar niet genoeg antistoffen aan overgehouden. Ik wist dit al van mijn huisarts, maar toen die daar in een ver verleden over begon, had ik begrepen dat we dat nog in orde konden brengen als ik ooit zwanger was. Toen ik dus zwanger bleek en aanhaalde dat ik daar niet tegen beschermd ben, zei hij dat een vaccinatie niet mogelijk is tijdens de zwangerschap. Het is een levend vaccin en heeft dus voor een zwangere vrouw hetzelfde effect als wanneer ze de ziekte effectief zou krijgen - met de bijhorende risico's. Het is dus niet de eerste keer dat ik iets verkeerd begrijp van een dokter; dat van dat ijzerniveau en de ijzerreserve kan dus ook nog een misverstand zijn!)
maandag 29 oktober 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten