Rug - update

Het is dus nog altijd niet achter de rug... Na de fatale pauze na de derde set van mijn squashwedstrijd op zaterdag 26 september heb ik achtereenvolgens een bezoek gebracht aan:

- de spoedgevallendienst van het Sint-Lucasziekenhuis
- het logeerbed van mijn schoonouders waar we de dokter van wacht erbij moeten roepen omdat ik niet meer recht geraak
- een chiropractor van mijn voeten
- mijn vertrouwde osteopaat (1)
- de osteopaat (2)
- Center parcs, waarna alles terug om zeep is (ook omdat Jolien de twee dagen ervoor ziek thuis was)
- de osteopaat (3)
- de osteopaat (4)
- de huisarts, voor een voorschrift voor bijkomende kinesitherapie
- de kinesist
- de huisarts (2), voor een afspraak om een scan te laten maken want de kinesist heeft mij wel erg ongerust gemaakt
- de kinesist (2)
- de kinesist (3)

Staan nog op de agenda:
- de osteopaat (5)
- de kinesist (4)
- een scan
- de kinesist (5, 6, 7,...), de huisarts (3) en waarschijnlijk ook weer de osteopaat (6, en mogelijk ook 7, 8,...)


En de ene dag houd ik de goede moed erin, en de andere dag is de kinesist zo onder de indruk van hoe scheef en krom ik wel sta, dat ik er al mijn optimisme bij verlies. En de ene dag heb ik amper pijn omdat ik veel heb platgelegen, en dan zit je de volgende dag een hele dag rechtop achter de computer en dan plooi je weer dubbel van de pijn als je rechtop probeert te staan en vraag je je vertwijfeld af of je ooit nog weer normaal zal kunnen lopen. Ik hoef u dus niet te vertellen dat ik met gemengde gevoelens uitkijk naar de scan die volgende dinsdag gepland staat. Aan de ene kant wordt het tijd dat ik dat probleem eens grondig aanpak en achterhaal wat er precies scheelt, maar aan de andere kant ben ik best wel ongerust over de uitslag en blijf ik hopen dat het met wat rust en oefeningen vanzelf weggaat. Een van de geopperde mogelijkheden is een hernia en een van de geopperde behandelingen is een epidurale inspuiting met een ontzwellend middel ergens rond of tussen de getroffen wervels. Als je dan weet dat het eerste wat door mijn hoofd schoot toen ik tijdens mijn bevalling in het ziekenhuis toekwam en te horen kreeg dat ik al 8 centimeter opening had, was: "Oef, dat is al te ver voor een epidurale", dan weet je dat ik hoegenaamd niet sta te springen voor gelijk welke inspuiting of andere ingreep in de buurt van mijn ruggenmerg. Het wordt dus enigszins bang afwachten tot de resultaten bekend zijn...