Weekendje Bitburg

Tot donderdagochtend stond er gewoon "weekendje weg?" in onze agenda. We hadden al vanalles overwogen. Naar de zon proberen te rijden bleek uiteindelijk wat ver. We hadden ook wel eens zin om iets nieuws te proberen. We zijn al zo vaak naar de zee, Dardennen of Olland getrokken en er zijn nog zoveel andere mooie plekjes op een uur of 2-3-4 rijden van hier. Maar waar dan precies? Ronkende namen als de Eifel, de Moezel of het minder exotische maar daarom niet minder mooie Luxemburg passeerden de revue. Mijn zoektocht langsheen verschillende Bongo bonnen, 2 reisbureaus (wat voor een overroepen beroep is me dat zeg! Die twee madammen wisten er even weinig van als ik, dan zoek ik zelf wel iets!), 1 reisbrochure en tientallen of misschien wel honderden internetsites maakte mij maar een klein tikkeltje wijzer. Uiteindelijk moet je toch altijd een beetje op goed-valt-het-uit kiezen.

Dat het Duitsland zou worden stond al een tijdje vast. We kennen het geen van beide en waren er wel nieuwsgierig naar. Enige drempel was de taal, maar ginder heb ik gemerkt dat mijn middelbareschoolDuits en tweetalig Duits-Engelse menukaarten ons moeiteloos verderhelpen. En zo is het dus Bitburg geworden, het stadje van het bier "Bitte ein Bit". Precies wat we zochten. Verzorgd hotel, stadje met wat winkels, restaurantjes en plekjes om iets te gaan drinken en veel velden en bossen rondom waar je lekker in kan gaan wandelen.

Bitburg kaapt wel de prijs weg van "slechtste Toeristische informatiedienst ooit". Een niet-letterlijke en uit (in mijn geval schabouwelijk) Duits vertaald fragment uit ons gesprek:

- Hallo, wij willen hier graag in de buurt wandelen.
- Tja, de natuur hier is niet zo mooi hoor. Je kan beter naar stadje X (sorry, ik ben al vergeten wat ze precies zei, was te verbouwereerd) rijden, dáár kan je wél mooie natuur vinden.
- Maar kan je dan hier in de buurt echt niet gaan wandelen? Het mag gerust in totaal iets van 10 km zijn hoor.
- Hier in de buurt? Nee, echt niet. Je hebt hier enkel een Nordic Walking parcours.

Waarna ze ons foldertjes in onze handen stopte van Echternach in Luxemburg (!) op maar liefst 21,5 km afstand. We zijn dan maar op eigen houtje het stadje uitgewandeld en zijn de velden ingetrokken, waarbij we al zeker het volgende tegengekomen zijn: 8 bewegwijzerde wandelroutes, inderdaad een zeer charmant, door een bos leidend en 3 duidelijk aangegeven routes voorstellend (4, 8 of 15 km) Nordic Walking parcours (op een half uurtje door de velden dwalen van haar stomme infokantoortje) en de dag nadien ook een uiterst charmant "Köningswaldchen" (ofzoiets, een bos met een bewegwijzerde route langs bordjes waarop je spelenderwijs de verschillende facetten van een bos ontdekt). Ik vraag mij nog altijd af wat ze niet begrepen heeft. "Wandelen"? "In de buurt"? "Medewerker van een toeristische infodienst" is dus nog zo'n overroepen beroep. Laat het duidelijk zijn: wij hebben precies gevonden wat we zochten en vinden de streek rond Bitburg erg mooi.





Maar het leukste aan dit weekend is ongetwijfeld dat we voor het eerst met Jolien gaan zwemmen zijn. Bitburg heeft een subtropisch zwemparadijsje met een apart babybadje en ik had zwempampertjes mee. Je kan de toegang per uur betalen (en indien nodig bij het buitengaan bijbetalen) en er zijn gezinskleedkamers met een verschoontafel voor je baby, allemaal erg praktisch dus. En de omgevingstemperatuur is in zo'n dingen altijd lekker hoog, zodat Jolien niet te snel zou afkoelen.

Wel, het was geweldig! Natuurlijk zijn we voorzichtig begonnen. Met de voetjes het water verkennen.



Haar dan bij een klein opborrelend fonteintje gezet, waar ze constant het water van probeerde vast te grijpen. Ze was helemaal niet bang en zat op haar gemakje te spelen. Uiteindelijk hebben we haar ook bij de grotere fonteinen gezet en op het einde zat ze tot aan haar schouders in het diepere deel van het water, en zwom ze met armen en benen mee naar haar bootje als je haar plat in het water voortbewoog. Spatten in haar gezicht deden haar helemaal niets. Het hing vol dikke druppels, maar ze bleef zich gewoon verder amuseren. We hebben met volle teugen genoten van ons waterratje! Het was zelfs zo leuk dat we de dag nadien nóg eens teruggegaan zijn. Dat ze na de eerste zwembeurt haar fruitpap en melk weer uitgekotst heeft (slokje zwembadwater te veel op, zeker?) kon de pret echt niet drukken.