Zo'n frangipantaart maken is a piece of cake (sorry, ik kon het niet laten). Je neemt een quichevorm, rolt er een kruimeldeeg (kant-en-klaar, ook meegeleverd in mijn pakket) op uit, bestrijkt dat met flink wat abrikozenconfituur (ik heb er meer op gedaan dan op de verpakking vermeld staat, er mag wel wat abrikoos in mijn frangipanneke zitten!) en giet daarover de inhoud van de zak uit. Ik heb nog de moeite genomen om de randjes deeg van de taart te snijden en daar een ruitpatroon mee op het deeg te vormen, want - geef toe - wat is een frangipantaart zonder karookes? Ik moet zelf toegeven dat een frangipantaart zonder suikerglazuur (het lekkerste van de hele taart, zou ik bijna zeggen) in mijn ogen ook geen volwaardige frangipan is, maar ik heb nog nooit in mijn leven suikerglazuur kunnen maken die én mooi om te zien én lekker is, dus ik heb beslist om het mooie resultaat niet te verbrodden. Daarna mag de taart 18 minuutjes in de oven en klaar!
Het resultaat zag er verrukkelijk uit. De taart was mooi gerezen en had een prachtig kleurtje. Ik heb de helft meegenomen naar de zondagse familiebijeenkomst bij Mario's ouders en de andere helft heb ik aan mijn ouders geschonken. Persoonlijk was ik wat teleurgesteld in de smaak. Ik proefde er te weinig te typische smaak van een frangipanneke in. Bij Mario waren de commentaren unaniem positief, net als bij mijn moeder die nochtans geen groot liefhebber is van zoete dingen. Mijn vader gaf mij gelijk: de smaak is wat flauw en het deeg is wel érg luchtig. De taart hapt zo weg, zonder dat je veel binnenhebt, was zijn omschrijving.
Conclusie: schone taart, ge kunt er echt mee uitpakken. En de meeste mensen vinden hem lekker, maar ik ben zelf meer gewonnen voor de gewone cakedegen.
Nog een tip: ga snel naar deze website en vul de korte vragenlijst in. Niet veel werk, maar je maakt wel kans op mooie prijzen. Altijd leuk!
Posts
1 opmerking:
Dat ziet er inderdaad niet slecht uit!
Een reactie posten