Leeftijd Banner
Leeftijd Banner

vrijdag 12 oktober 2012

Nooit meer, mama

Woensdag was Jolien al om 19u onder ostentatief in-de-ogen-gewrijf aan het klagen dat ze moe was. Tien minuten later was Lies hier en verdween de vermoeidheid natuurlijk als bij toverslag, en herhaalde ze zelfs haar verzoek dat de laatste dagen geregeld eens weerkeert: dat ze graag eens langer zou willen opblijven. Tegen 19u30 vond ik het eigenlijk echt wel bedtijd (mede zodat we nog op een deftig uur zouden kunnen eten), maar toen begon net "Iedereen Beroemd" op Eén, waarin mijn vader normaal aan bod zou komen. Leek mij toch wel leuk om te zien, zowel voor mij als voor haar. Ik sloot dus een deal met Jolien: ze mocht langer opblijven om haar opa op tv te zien, maar dan zou ik deze keer geen boekje voorlezen. Afgesproken.

We hebben 25 minuten gewacht om dan vast te stellen dat ze het interview met mijn vader niet in het betreffende item verwerkt hebben en tegen die tijd was Jolien lichtjes ingestort. Toen ik haar in haar bed legde, krulde ze zich meteen op om te slapen en zei ze tegen mij: "Mama, ik wil nooit meer langer opblijven." Ik heb geantwoord "Dat zullen we nog wel eens zien als je 16 bent." Maar ze hield voet bij stuk: "Ik wil echt nooit meer langer opblijven, zelfs niet als ik 16 ga zijn."

Geen probleem, schatje. Staat genoteerd! :-)

2 opmerkingen:

Unknown zei

Haha, GEWELDIG verhaaltje!
En het perfecte voorbeeld waarom zo'n blog zo leuk is om bij te houden :-)

Goya zei

Zo schattig, en -laat ons eerlijk zijn- ook wel énorm makkelijk dat ze zo hun vast ritme hebben :-)