Dochterliefde

"Mama, jij bent de aaaaallerliefste van het hele land!" (Meestal is het de hele wereld, maar vandaag blijkbaar enkel het hele land)
"Oooh, maar ik zie jou ook heel graag hoor, schatje. Ik vind jou ook de allerliefste!"
"En mama?"
"Ja?"
"Ik zie jou ook overal! In het licht van de deur, in de deur, in de muren, in de gordijnen, in de regenboog, in de lucht,..."
"Slaapwel Jolien."
"Slaapwel mama. En ik zie jou ook in de stoel, en in de klas, en in..."

En ook toen de deur allang dicht was, ging de opsomming onvermoeibaar verder. Ik heb maar niet proberen uit te leggen dat ik haar niet in alles zie, maar alles in haar.

Nooit meer, mama

Woensdag was Jolien al om 19u onder ostentatief in-de-ogen-gewrijf aan het klagen dat ze moe was. Tien minuten later was Lies hier en verdween de vermoeidheid natuurlijk als bij toverslag, en herhaalde ze zelfs haar verzoek dat de laatste dagen geregeld eens weerkeert: dat ze graag eens langer zou willen opblijven. Tegen 19u30 vond ik het eigenlijk echt wel bedtijd (mede zodat we nog op een deftig uur zouden kunnen eten), maar toen begon net "Iedereen Beroemd" op Eén, waarin mijn vader normaal aan bod zou komen. Leek mij toch wel leuk om te zien, zowel voor mij als voor haar. Ik sloot dus een deal met Jolien: ze mocht langer opblijven om haar opa op tv te zien, maar dan zou ik deze keer geen boekje voorlezen. Afgesproken.

We hebben 25 minuten gewacht om dan vast te stellen dat ze het interview met mijn vader niet in het betreffende item verwerkt hebben en tegen die tijd was Jolien lichtjes ingestort. Toen ik haar in haar bed legde, krulde ze zich meteen op om te slapen en zei ze tegen mij: "Mama, ik wil nooit meer langer opblijven." Ik heb geantwoord "Dat zullen we nog wel eens zien als je 16 bent." Maar ze hield voet bij stuk: "Ik wil echt nooit meer langer opblijven, zelfs niet als ik 16 ga zijn."

Geen probleem, schatje. Staat genoteerd! :-)