skip to main |
skip to sidebar
Pinokkio in de dop?
Ik heb Jolien een paar dagen geleden op haar eerste flagrante
zonder-te-verpinken leugen betrapt. Het eten was bijna klaar en ze moest
van mij haar handen gaan wassen, maar het was duidelijk dat ze daar
geen spatje zin in had (en normaal doet ze dat zonder morren).
Uiteindelijk gaat ze toch naar de wc en als ze terugkomt, zie ik haar
wat vreemd lopen ronddraaien - en valt het mij te binnen dat ik geen
water heb horen stromen. "Jolien, mag ik eens aan je handen rieken?
Ruiken ze lekker naar zeep?" (daar is ze normaal zo trots op). Maar dat
mocht niet. Ik heb haar toen met de feiten geconfronteerd (dat haar
handen niet lekker roken, en ik geen water gehoord had, en ze ze dus
onmogelijk gewassen kon hebben) en uitgelegd waarom liegen niet goed is
(ik ga je dan niet meer geloven als je wel de waarheid spreekt).
Vanmorgen zit ze op het toilet boven en zegt ze: "kijk mama, mijn naam
staat daar op de muur". En inderdaad: daar staat "Jolien" in grote
potloodletters. Nu beweert ze bij hoog en bij laag dat zij dat niet
gedaan heeft. Er zijn de afgelopen maanden 3 kinderen op de
bovenverdieping geweest die kunnen schrijven, maar dat is ook alweer
zeker drie weken geleden. Zou ik dat echt nooit opgemerkt hebben? En
vooral: waarom zou een ander kind Joliens naam, en niet zijn eigen naam
schrijven? Maar ze houdt voet bij stuk en ik weet niet goed wat ik ervan
moet denken en of ik het er nog eens over moet opnemen met haar. Zou ze
plots het liegen ontdekt hebben en dat volop aan het uittesten zijn?Ik ga haar de komende tijd alleszins scherp in de gaten houden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten