Secret Santa 2013

Eerlijk: Annelien verdiende beter dan door het lot als Secret Santa aan mij toegewezen te worden. Ik heb het afgelopen jaar bijzonder weinig geblogd. Daar zijn een heleboel uiteenlopende redenen voor: de periode voor en na onze verhuis eind februari waren bijzonder druk door de laatste loodjes van de bouw en daarna het aanleggen van de tuin, de vele kritiek en bedenkingen omtrent privacy die Mario heeft bij media als Facebook zijn niet altijd ongegrond en weerhouden mij er ook van om bepaalde dingen zomaar voor elke wildvreemde op het Wereldwijde Web te grabbel te gooien, door de opmars van smartphones wordt er minder snel een reactie achtergelaten op berichtjes (wie zit er eigenlijk feitelijk ook te wachten op de K&G-curves van een ander zijn kind?), en door het wegvallen van Google Reader ben ik ook gestopt met andere blogs te volgen, waardoor ik ook minder geïnspireerd word om zelf nog eens iets te schrijven. Remmingen genoeg, en ik was dus helemaal stilgevallen. Maar anderzijds merk ik dat ik het eigenlijk ook triest vind dat Lena zo goed als onbestaande is op mijn blog. Schrik om enkel maar te stoefen over wat voor gemakkelijk kind ze wel is - terwijl er ondertussen dankzij de peuterpuberteit wel meer dan genoeg andere verhalen te vertellen zijn ook.

Toen Secret Santa 2013 aangekondigd werd, heb ik dan ook aan Tess laten weten dat ik met spijt in het hart niet zou deelnemen omdat ik mezelf bezwaarlijk een 'actieve blogger' kon noemen. Maar daar dacht zij anders over. En met haar persoonlijke zege op zak heb ik me uiteindelijk toch ingeschreven. Hopend dat dat het duwtje in de rug zou zijn dat ik nodig had om toch weer te gaan bloggen.

Arme Annelien heeft moeten vaststellen dat het niet gebeterd is. Geen enkel nieuw bericht. Niet eens de aankondiging dat ik deelnam en daar wel erg blij om was. En ook nadat haar pak hier veilig toegekomen was, heeft ze nog een dikke twee weken moeten wachten voor ik iets over en voor haar zou schrijven. De vakantie en een verblijf bij mijn schoonouders aan de zee tussen Kerst en Nieuw spelen daar een grote rol in, maar toch: Annelien, het spijt me echt. Je hebt me nochtans zo hard in de watten gelegd!

De doos was al tot in het detail versierd, en in het pakket zat een overvloed aan gepersonaliseerde, met zorg en liefde gemaakte geschenken. Heerlijke zelfgebakken koekjes, kerstzuurstokken voor de twee meisjes, een sprookjesachtige lebkuchbeer, een handgemaakte pop (Mila is onmiddellijk aangeslagen door poppenmadam Lena), mooie zelfgemaakte kaartjes en mijn absolute favoriet: een handgemaakte stoffen feestslinger om "op te hangen bij dringende feestelijkheden". Hier is hard over nagedacht en met zorg aan gewerkt. Annelien, bedankt! Na mijn radiostilte had ik zoveel verwennerij niet verdiend. Je maakt supermooie dingen, ik ben blij dat ik je blog op deze manier ontdekt heb! (En nogmaals sorry dat ik je ongetwijfeld binnensmonds heb laten vloeken)

Het lot wees mij opnieuw An Nelissen toe. Zo leuk om ook eens een cadeau te mogen zoeken voor iemand die je al wat beter 'kent' (al is het dan maar enkel via haar blogverhalen en al heb ik na die eerste Secret Santa niet veel contact meer gehad omdat de problemen met Flo net volop de kop opstaken). Ik ben haar pakje ook deze keer weer persoonlijk gaan afgeven, maar ze was op reis, dus ik hoop dat het goed terechtgekomen is. En dat ze er blij mee is. Ik heb iedereen in het gezin proberen te verwennen: ik had een pakketje gevonden met speciale vishengels om met maximaal 4 spelers een spelletje te spelen dat je gratis kan downloaden op je tablet - leuk om met de meisjes te doen, de meest recente cartoonbundeling van Mario (zo heeft ze nu de hele collectie), chocolade als verwennerij voor haar en Bob en zelfs een hondensnoepje voor Tuc - ik zie niemand over het hoofd! Alleen aan een foto heb ik niet gedacht...

Gezond, gelukkig en blogrijk 2014 voor jullie allemaal!