Mijn neus loopt, mijn keel slikt pijnlijk en mijn schedel is bedekt met een lichte, zoemende pijn. Alle symptomen van een beginnende snotvalling en/of griep. Nu ben ik geen pillenslikker en ben ik sowieso van het principe "zo'n verkoudheid, dat moet je maar uitzweten". Maar nu ik zwanger ben en dus geen medicijnen mag nemen hoop ik sterker dan ooit dat het hierbij blijft en niet erger wordt.
Mijn systeem zal wel verzwakt zijn door de hevige emoties van de afgelopen week/weken. Donderdagavond ben ik uit een wachtrij gestapt omdat ik zwarte vlekken begon te zien en het gevoel had dat ik moest gaan zitten als ik niet wilde flauwvallen. En gisteren heb ik mij suf gehuild tijdens het aangrijpende afscheid van mijn grootmoeder. Ik kan dus goed begrijpen dat dit veel van mijn (bovendien ook nog zwangere) lichaam vergt en dat mijn weerstand daardoor tijdelijk wat zwakker is.
Ik hou mij vandaag dus rustig (in de zetel naar de animatiefilm Madagascar staren die we gisteren opgenomen hadden en veel thee drinken) en hoop dat ik dit doorkom zonder naar de dokter te moeten.
Het is dan wel voormiddag, maar toch: slaapwel!
zaterdag 1 december 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ocharme, dat klinkt echt wel zielig. Ik hoop dat het intussen al wat beter is. Dikke knuffel!
Een reactie posten