Allez hup, daar gaan we dan zeker?

Het was toch wel een schok. Het besef die woensdag 17 augustus dat ik de dag nadien een intakegesprek bij de crèche had. Omdat Lena daar vanaf de tweede week van september naartoe zou gaan. En dat dat over een goeie drie weken al zou zijn. En dat het wel een supergoede crèche is, maar dat ze toch nog mini zou zijn. En alleen zou liggen wenen enzo (hét schrikbeeld van elke moeder). En dat ik dan de borstvoeding al zou moeten beginnen afbouwen. En dat ik daar toch allemaal nog niet klaar voor was. Want juli was in alle drukte voorbij gevlógen en ik begon dus nog maar net mijn baby'tje volop op te snuffelen. En we kregen nog maar net een extra innige band omdat ze naar mij begon te lachen. En dus vormde het vooruitzicht dat ik haar al zou moeten 'afgeven' een onoverkomelijke knoop in mijn maag.

En zo komt het dat ik die woensdag 17 augustus 's avonds in de zetel tegen mijn ventje aankroop: "lie-ief? Gaan wij dood van de honger als ik nog een paar weken langer niet werk?" Waarop hij mij verzekerde van niet.

En dus nu gaat ze pas op 22/9 naar de crèche. En heb ik de flesjes nog een paar weken langer uit mijn keuken kunnen bannen. Ach, met haar 3,990 kilo voor 67 57 cm gisteren is ze compleet van de curves getuimeld, dus de kinderarts adviseerde sowieso om haar te beginnen bijvoeden. Dus nu moet ik er alsnog toch eens mee beginnen. Allez hup, daar gaan we dan zeker?

Published with Blogger-droid v1.7.4