Leeftijd Banner
Leeftijd Banner

vrijdag 20 januari 2012

Groenten- en fruitpwaap pwaap pwaap

Mist u hier niets? Buiten blogberichtjes in het algemeen dan, want inderdaad: door al dat kinderen grootbrengen, centen verdienen, huis houden en huis bouwen schiet het bloggen er een beetje bij in. Maar ik bedoel dus: Lena is al meer dan zeven maanden oud (ja, verschiet maar eens goed - ik documenteer mijn achterstand één dezer) en hier is nog geen enkele foto verschenen van een met wortelpap besmeurde baby. Ik heb ze nochtans wel hoor, die foto's. Maar toen we op 5 november met de eerste lepelhapjes begonnen, was dat niet bepaald een succes. Lena wist hoegenaamd niet wat ze met die dikke brei in haar mond moest aanvangen. Na drie schepjes zat ze onbedaarlijk te wenen en toen ze met haar mond vol wortelpap een hoestbui kreeg en helemaal over haar toeren raakte omdat ze zich zo in haar groentenpap verslikte, heb ik mijn martelpraktijken gestaakt en haar gewoon haar geliefde fles gegeven. Jolien had al 'meegeholpen' om de wortelpuree te maken (ze was begot bang van het lawaai van het mixertje van de Babycook) en was dolblij dat zij de rest kon buitmaken. Tweede dag, zelfde scenario. Lena begreep totaal niet waarom ze niet gewoon haar fles kreeg en verslikte zich keer op keer in de groentenpap, dus na drie happen hielden we het allebei voor bekeken. En kaapte Jolien gretig de overschot weg, waarmee zij die dag toch ook al zeker één portie groenten binnenhad. Elk nadeel heb ze voordeel... De begeleidsters van de crèche wisten al dat ik met vaste voeding zou beginnen, dus maandag heb ik doorgegeven dat het niet bepaald een succes was, maar dat ze het van mij ook alvast mochten aanbieden. Jolien was als baby van bij de eerste hap nieuwsgierig naar die lepel en alles wat daarbij kwam kijken, dus ik vond het zo moeilijk om nu in te schatten of het gewoon een kwestie van gewenning was, of dat Lena er simpelweg nog niet klaar voor was. 's Avonds was hun oordeel was duidelijk: onze anders immer vrolijke Lena had zich zo kwaad gemaakt dat ze na een paar lepeltjes groentenpap gewoon bordeaux zag en daar waren ze danig van onder de indruk. Poging 1 werd gestaakt en Lena kreeg lekker haar vertrouwde flessen om aan haar zuigbehoefte te voldoen. Weg lepel.









Ik heb haar dan een goeie week rust gegund, maar poging twee speelde zich volgens hetzelfde scenario af. Ze had dan ook een lelijk hoestje en moest aërosollen en daar dan nog het hele lepelgedoe bij, dat was precies wat veel voor ons kleine baby'tje dat nog zo'n grote zuigbehoefte had. Dus is de hele operatie weer enkele weken stilgelegd en ergens eind december hebben we nog maar eens een nieuwe poging gewaagd, met fruitpap deze keer. En toen ging het al een heel klein beetje beter. Dus sindsdien kreeg ze elke dag een tiental lepeltjes fruitpap (uit een potje - die textuur is veel fijner dan de zelfgemaakte van thuis of in de crèche) en daarna haar zo geliefde fles. En nu, sinds een tweetal weken, is de hoest goed onder controle en lijkt de liefde voor de lepel ook geleidelijk mee op te bloeien. Fruitpap blijft haar favoriet, daar lepelt ze al vlot een potje van weg. Groentenpap kan op minder enthousiasme rekenen, maar ook daarmee komen we er op een dag wel. Ze heeft haar eigen tempo, ons kleintje. Nog altijd ruim binnen de verwachtingen, maar na een wervelwind als Jolien (die zich op deze leeftijd al aan de spijlen van haar park probeerde recht te trekken), is het toch aanpassen aan het gezellige tempo dat een doorsnee kalme baby erop nahoudt...!

Geen opmerkingen: