Een klein Koninckske!

Het was eigenlijk al helemaal uit mijn gedachten gegaan. Toen we tijdens een gevuld mid-weekendje aan zee (hoe noem je anders een uitstapje van donderdagmiddag tot zaterdagavond?) op de tram stonden te wachten bedacht ik mij plots dat ik mijn maandstonden binnenkort wel weer zou gaan krijgen. Hoeveel dagen was het nu eigenlijk? Van 8 juli tot 3 augustus... 25 dagen! Precies de gemiddelde duur van mijn cyclus! Tijdens het squashen dinsdag raakte ik helemaal niet vooruit en was ik snel moe, maar dat kon er ook aan liggen dat ik de laatste tijd niet veel gesquasht had en mijn conditie dus wat kwijt was. En tijdens een sprintje naar de tram had ik gisteren wel gemerkt dat mijn borsten nogal veel pijn deden, maar dat wil niets zeggen.

Toen het er op zaterdag nog altijd niet naar uitzag dat mijn maandstonden zouden beginnen, sloop de eerste vertwijfeling binnen. Zouden we zo snel al geluk hebben? Op de trein naar huis beslisten we om een tussenstop in de GB te houden voor een zwangerschapstest. En om helemaal zeker te zijn van het resultaat hebben we daar voor de zekerheid nog mee gewacht tot zondagochtend.

Het streepje was niet sterk gekleurd, maar het was wel een streepje. Bovendien zaten we nu al aan dag 27 in mijn cyclus, dat was al van april 2006 geleden. En dan die pijnlijke borsten... Het bewijs begon zich toch op te stapelen. Maandag naar de dokter en dinsdagochtend het glasheldere bericht 'ja hoor, je bent overduidelijk zwanger en alle andere waarden in je bloed zijn goed, dus je hebt een goede start genomen'! Er is een klein Koninckske onderweg!