Joliens eerste praline

Gisteren bij mijn ouders. Na het eten haalt mijn vader een doos pralines uit de koelkast en gaat ermee rond. Jolien zit op de grond te spelen en hij houdt de doos om te lachen ook voor haar neus. Dat zal wel buiten haar reactiesnelheid gerekend zijn, want zij graaide biksemsnel een praline uit de doos en begon er met smaak op te sabbelen. Ik heb nog even geprobeerd om die praline te vervangen door een blokje marsepein dat ook in die doos zat, maar daar dacht Jolien anders over. Ze moest die ene praline hebben en niks anders. (Had ze dat blokje marsepein uit die doos gegraaid, had ze hoogstwaarschijnlijk dát willen hebben en niks anders). Ze huilde woedend tot ik haar de praline teruggaf. Met z'n vieren hebben we zitten toekijken hoe ze glunderend en smakkend de praline opat en oplikte. De slagroomvulling was zichtbaar een verrassing, maar ze verdween wel met evenveel smaak. Af en toe heb ik een stukje gepikt, maar het meeste van die praline heeft ze wel zelf opgegeten. En wat doet chocolade? Aja, smelten natuurlijk! Met dit smakelijke resultaat: