Leeftijd Banner
Leeftijd Banner

vrijdag 20 november 2009

Boem!

Vanmorgen. Ik word wakker omdat Jolien ligt te wenen. Zonder lenzen en net-uit-mijn-heerlijke-slaap-gerukt-zijnde kan ik wel een '7' op de wekker onderscheiden, maar de cijfers erachter zijn wazig. In elk geval is een '7' niet de '8' waar ik op had gehoopt en ik beslis om nog enkele minuten slaap te stelen, misschien valt ze weer in slaap. Jolien is een goede slaper en ze haalde een tijdje terug vlotjes half negen als je haar gewoon liet liggen en de kans gaf om opnieuw in te dommelen. Bovendien kan ik wat extra slaap wel goed gebruiken nadat ze deze week door ziek te zijn al elke nacht zeker één keer wakker is geworden.

En dan beeft de aarde in de kamer naast de onze. Mijn verstand ontcijfert het geluid nog terwijl mijn benen al beginnen te lopen en als de weerlicht staan Mario en ik in Joliens slaapkamer. Ze is uit haar bed gevallen en ligt luidkeels te wenen. Oef, dat is een goed teken. Door de koorts van de voorbije dagen en nachten sliep ze vannacht nog zonder slaapzak en enkel in een pyjama en blijkbaar zijn haar benen de laatste tijd voldoende gegroeid om tot over de rand van haar spijlenbed te geraken. Meer dan een meter diep, maar met een flinke dosis geluk want ze vertoont geen tekenen van pijn of kwetsuren. Alleen flink geschrokken, en wij mee. Vannacht een slaapzak en morgen het bed een trapje lager, want dat geluid wil ik nooit van mijn leven meer horen!

4 opmerkingen:

kirsten reemers zei

Kan mij voorstellen dat dat schrikken geweest is.

Finn heeft dat rond 2 jaar ook eens gedaan uit boosheid => diezelfde dag hebben we haar babybedje omgevormd tot een eenpersoonsbed.

Bij Sien zal dat nog wel een hele tijd duren vooraleer ze met haar beentje erover kan want zij is maar een kleintje (nu 75.5 cm).

Groetjes

Kleine Man zei

Amai, dat zal wel verschieten geweest zijn! Onze kleine pruts knalde daarnet ook met zijn hoofd tegen een keukenkast, in zijn poging om een balletje te pakken dat iets te ver lag. Hij kieperde gewoon voorover, met een heel concert tot gevolg. Meer van 't verschieten, denk ik, want hij had zelfs (gelukkig) geen buil.

Anoniem zei

Oei oei, dat moet inderdaad schrikken geweest zijn. Hopelijk was het de laatste keer dat ze dat voorhad!

Himiko zei

godzijdank laten kindjes zich nog meegaan in hun val en verloopt die daarom soepeler.

Bij onze twee acrobaten hebben we het bed eigenlijk al van zodra ze recht konden staan op de laagste stand gezet... kwestie van houdini voor te zijn. Want slaapzak of niet dat maakt voor de dames geen enkel verschil.