En daar is 2010!

Zoals gezegd: we staan eigenlijk al met beide benen in 2010. Maar ik moet toegeven, ik vind het een beetje een lastige start dit jaar. Normaal kijk ik wel uit naar een nieuw jaar en hebben we de gewoonte om in het voorjaar stevig door te werken zodat we in de zomer wat van de zon kunnen genieten en in het najaar er af en toe eens vantussen kunnen knijpen.

Maar ik heb het gevoel dat ik dit jaar start met de handrem op. Enerzijds natuurlijk omdat die godervd*** rug nog altijd niet beter is. Let op: er is duidelijk vooruitgang te merken, maar het heeft natuurlijk allemaal zijn tijd nodig. Morgenochtend onderzoek van de geknelde zenuw (iets met naalden in mijn lijf steken, al heeft Lies mij al gerustgesteld dat Middeleeuwse folterpraktijken niet meer worden toegelaten in ziekenhuizen. En ook de kinesiste heeft gisterenochtend bevestigd 'dat die rug er goed uit begint te zien' en dat zij eigenlijk elke andere behandeling (à la epidurale inspuiting met een ontzwellend middel of een operatie) zou afraden. Nog even volhouden met de medicatie, rek- en treksessies bij de kinesist en nadien doorgedreven rugschool. Ik heb er dus wel een goed oog op (ik loop echt niet al maanden depressief rond, een herniaatje krijgt een geboren optimist als ik niet klein!), maar het sleept gewoon al lang aan en weerhoudt mij ervan om voluit uit de startblokken te knallen. Want liggen werken gaat minder snel vooruit dan gewoon rechtop achter mijn bureauke en al die sessies bij de kine nemen ook flink wat werktijd in beslag.

Daarnaast moet ik toegeven dat ik 2010 ook wat somber inschat door het (waarschijnlijk) wegvallen van een klant waar ik de voorbije drie jaar geregeld leuk en (niet onbelangrijk) vetbetaald werk voor heb mogen doen. De teksten waren echt mijn ding, helemaal mijn stijl en dus geen enkele moeite. En ze betaalden ook nog eens rijkelijk. Wat kan een kleine, zelfstandige vertaler nog meer wensen? Ik had het daar helemaal naar mijn zin. Maar nu heeft de Vlaamse editor beslist dat het voor haar welletjes geweest is en dat het weer tijd werd voor iets nieuws en daar willen ze bij de klant gebruik van maken om voortaan met een volledig Nederlands (als in Hollands) team te werken. Het ligt dus niet aan onze kwaliteiten als vertalers (zij was daar trouwens de vaste andere vertaalster, erg leuk om zo te kunnen samenwerken!), maar aan dit mooie liedje komt wel een einde. "Vertaalbureaus genoeg!" hoor ik u al denken. Dat klopt. Ik zal zeker nog nieuwe klanten kunnen vinden. Maar deze teksten waren echt op mijn lijf geschreven en bovendien kreeg ik er een prijs voor die je bij een gemiddeld vertaalbureau voor dit soort teksten onmogelijk kan krijgen. Ik zal in 2010 dus moeten werken voor mijn geld!

Vandaar het gevoel dat ik niet goed weet wat ik van dit jaar zal mogen verwachten. En dat ik daar eens lekker over wil doorzagen, want als ik dat hier al niet mag, waar dan wel? En dus trek ik mij op aan de mooie babyvooruitzichten in mijn nabije omgeving en surf ik mee op hun roze wolken. Wel de lusten, niet de lasten!

Ik wens jullie allemaal een cliché als een huis toe: een goede gezondheid. Ik weet immers hoe belangrijk dat is. Verwachtende vrouwen wens ik een fluitje-van-een-cent-bevalling en een droombaby toe die flink doorslaapt, alles lust, de hele dag vrolijk is en nooit stress veroorzaakt. Ouders voor wie de keuze voor een tweede kind niet evident is en stevige twijfels oproept (ik ken er persoonlijk meerdere) wens ik een definitief doorgehakte knoop en een resultaat toe waar ze bijlange geen spijt over hoeven te hebben (kan dus beide richtingen op). En zo wens ik dus iedereen een volkomen zorgeloos 2010 toe!