Het eerste besef

Zou het? Zou het écht?

Het eerste besef is binnengesijpeld op de dag van de stadsloop, donderdag 13 mei. Het weekend voordien had ik alle tekenen gehad dat mijn maandstonden elk moment zouden gaan beginnen en dinsdag had ik dat ook nog tegen Lies gezegd, toen we bezig waren over een eventueel tweede kindje. Maar donderdag zat ik nog altijd te wachten. 29 dagen... Verdacht lang voor iemand met een cyclus van gemiddeld 25 dagen!

De doe-het-zelf-zwangerschapstests werden steeds duidelijker positief (vrijdag eentje en zondag eentje) en vanmorgen (33 dagen) ben ik naar de huisarts getrokken om zekerheid te krijgen. Alleen: die uitslag was "licht positief. Dit is het begin van zwangerschap en we zullen nu medisch en klinisch moeten afwachten hoe dit evolueert en over 4 tot 6 weken, wanneer je eventueel naar de gynaecoloog kan om bevestiging, zullen we meer weten." Oeioei, bij Jolien was dat resultaat overtuigender, toen klonk het "maak maar een afspraak bij de gynaecoloog, jij bent goed vertrokken!". Ik ben ondertussen wel heel opgetogen over het idee dat ik opnieuw zwanger zou zijn, maar ik zal even gas terug moeten nemen en nog een paar weekjes verder moeten met "Zou het? Zou het écht?"

Update: De reactie van mijn huisarts lag ons zwaar op de maag. We bleven allebei achter met een onzeker en ongerust gevoel. Berichten op het internet over lage HCG-waarden hielden vaak verband met miskramen, en andere berichten spraken dat dan weer uitdrukkelijk tegen, maar het bood niet de geruststelling of bevestiging die we zochten. Twee uur later heb ik de dokter dan maar teruggebeld om meer uitleg te vragen. Het leek een rustiger moment te zijn en heeft uitgelegd dat hij er enkel op had willen wijzen dat het nog een erg pril stadium is. Maar dat ik zwanger ben, dat staat wel vast. Mijn HCG-waarde is trouwens 526, en vanaf een waarde van 5 ben je officieel zwanger. Niks om ons zorgen over te maken dus. Ik heb alvast een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt, op dinsdag 15 juni en aan de telefoon bevestigde hij ook nog eens dat ik gewoon, normaal zwanger ben en dat er geen reden is om ons zorgen te maken. Ik begin er langzaam volop in te geloven: het is écht zover! Er komt nog een klein Koninckske bij!