Soms moet een mens toegevingen doen...

Ze was in haar slaapkleed geraakt, had wat op haar tandenborstel geknabbeld en was dan toch op het potje gegaan. Ik had haar boven gekregen, had een verhaaltje gelezen terwijl zij koppig liep te spelen en had haar uiteindelijk dan toch in haar bed gekregen. Dat ze geen zin had om te gaan slapen was wel duidelijk. Dus had ik haar uitgebreid ingestopt, geknuffeld en gekust.

- En ga nu maar lekker slapen, Jolien.
- Ik heb geen zin om te slapen, mama.
- Ach schatje, dat begrijp ik wel, maar morgen mag je weer naar school, dus als je gaat slapen, ga je weer lekker fris zijn en veel kunnen spelen.
- Maar ik wil niet slapen, mama.

Dat was duidelijk. Na een tijdje vroeg ik dan maar:
- En waar heb je dan wel zin in?
- Ik wil dodo doen.

Ik heb haar dan maar haar zin gegeven: "Doe maar dodo, dan." En het was in orde! (Kon erger...)