Gisteren stond de langverwachte controleafspraak bij de dokter van het EMG-onderzoek en de epidurale inspuitingen op het programma.
Geen EMG meer. Gewoon vertellen hoe het nu gaat, tenen lopen, hielen lopen en op tafel liggend mijn benen laten optillen, buigen en strekken terwijl ik moest aangeven of en wanneer het pijn begon te doen.
Conclusie:
Ik ben flink vooruit gegaan. Meer dan hij verwacht zou hebben gezien de ernst van mijn hernia. Maar we zijn er nog niet. Een operatie is nog altijd niet uitgesloten, maar ik ben wel van 75% kans gezakt naar 40% kans (meer dan ik nog hoopte, maar toch al onder de helft gezakt, mijn glas is halfvol!).
Over drie weken heb ik weer een afspraak. In tussentijd:
- geen kine meer (hij vertrouwt die gasten niet, die denken altijd dat ze het beter weten en willen dingen doen die ze niet mogen doen en riskeren mij zo weer in de problemen te masseren)
- geen buikspieroefeningen meer (maar daar was ik toch al mee gestopt sinds de eerste epidurale)
- geen hele dagen zitten (kan ik sowieso nog niet)
- maar wel al meer lichaamsbeweging nemen (langere wandelingen - vrijdag twee uur met Jolien gewandeld en dat gaat al prima -, fietstochtjes of zwemmen)
- nog altijd geen lasten tillen (en Jolien wordt ook als een last gezien - in deze context dan toch)
Als het beter gaat, begin ik de dag na de afspraak al met een doorgedreven revalidatieprogramma (DBC, in de volksmond ook wel rugschool genoemd, maar het gaat verder dan dat) (ik ben al ingeboekt, want je kan altijd makkelijker afzeggen dan ingeschreven geraken). Gaat het niet beter, dan wordt de DBC geannuleerd en komt er een derde epidurale in de plaats. Gaat het helemaal mis of verslechtert mij toestand aanzienlijk, dan moet ik toch geopereerd worden.
Niet helemaal positief, maar ook niet helemaal negatief. Ik heb het gevoel dat het ik het echt zelf in handen heb en ga dus voortdoen zoals ik bezig ben. Veel rusten en voorzichtig alweer wat actie ondernemen. Ik heb alleszins een doel voor ogen: als ik over drie weken weer wat beter ben, kan ik écht weer beginnen opbouwen!
zaterdag 30 januari 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Beetje bij beetje kom je er wel. Dikke knuffel!
Ik hoop van harte dat het de goeie kant mag blijven opgaan!
Bedankt voor de steun!
@Zita: Wat is jouw verhaal eigenlijk? Hoe heb jij je hernia opgelopen? Welke behandelingen heb je ondergaan? En is er een leven na een hernia?
Een reactie posten