Het is al een paar dagen geleden...

...maar donderdag zaten we weer bij de gynaecoloog. En naar goede gewoonte blijft alles prima verlopen. Mijn buik is volledig met kind gevuld (zo zei hij het zelf) en ons kleintje wordt langzaam een 'grootje': we zitten al aan 2,900 kilo (en ik aan 11).

Omdat je gynaecoloog toch een belangrijke rol speelt tijdens je bevalling, heb ik meteen eens gepolst naar zijn visie op verdoving, knippen, bevalhoudingen, eventueel onder water bevallen (stel je voor dat ik in dat bad zit en er niet meer uit wil/kan) enzovoort. En hij heeft het meest nietszeggende, maar tegelijk het beste antwoord gegeven: daar moeten we nu nog niet mee bezig zijn, dat zien we dan wel. Precies hoe ik erover denk, maar het is een aangenaam besef dat ik op het ogenblik van de bevalling zelf dus nog kan zien hoe alles loopt en wat ik dan wel en niet zie zitten. Je kan daar op voorhand toch geen plannen voor maken!

Ik hoop dus dat ik in goede handen terechtkom en niet zoals mijn moeder en zus wat kwaad moet zijn op de gynaecoloog omdat die naar hun gevoel te snel geknipt heeft, want dat ze best nog even verder konden.