Ze slaapt alleen

Een nieuwe mijlpaal: ze slaapt alleen. Ze is al 10,5 maand, het werd wel eens tijd, niewaar? Ik wou haar eigenlijk al van begin december naar mijn bureau/haar eigen kamer verhuizen, maar ik had altijd wel een excuus klaar.

- Tussen Kerstmis en Nieuwjaar verblijven we altijd aan de zee, dus dan zou ze na een week of twee alleen slapen ginder toch weer bij ons op de kamer belanden.
- Vanaf januari ging ze dan naar de crèche en niet meer naar de onthaalmoeder, een grote verandering en daar nog een verhuizing naar een eigen kamer bij leek mij toch wat veel.
- Van die nieuwe crèche bracht ze natuurlijk een paar snotvallingen en hoestjes mee waardoor ik toch een paar keer per nacht mijn bed uitmoest om haar tutje terug te geven of voor een troostende aai, dus dan is het handiger dat ze nog bij ons op de kamer ligt.
- Bovendien had ik op mijn bureau nog geen gordijnen. Er zijn daar wel rolluiken, maar dat is zo donker, ik vind het leuker als je nog een besef van dag en nacht behoudt. Ik ben dus eind januari in de laatste week van de solden gordijnen gaan bestellen en kreeg daar te horen dat ze pas eind februari (!) klaar zouden zijn!
- Bovendien was ik ervan overtuigd dat de deuropening van onze slaapkamer met de trap er vlak bij te smal was om haar bed er gewoon door te schuiven, dus moest ik eens tijd kunnen vrijmaken om dat ding uit elkaar te vijzen en dan te verhuizen. Dus: niet overdag op een werkdag (want dan werk ik), of 's avonds in de week (want we zijn echt wel bezig met Jolien tot die rond 20u gaat slapen en dan kan je dat bed vanzelfsprekend niet meer uit elkaar halen). En op zaterdag en zondag zijn wij vaak op stap, dus heel veel kansen waren er niet.

Tot nu dus. De gordijnen hangen op, Jolien is gezond en slaapt de laatste week weer rustig een hele nacht door en er staan geen lange vakanties of grote veranderingen gepland, dus ik zat door mijn excuses heen. Bovendien bleek het bed gewoon tussen de deuropening te passen en had ik in feite echt helemaal geen werk om haar te verhuizen.

Het is probleemloos verlopen. Jolien schijnt het geen grote aanpassing te vinden, slaapt even makkelijk als tevoren in en dut rustig de hele nacht verder. Zoals al vaak het geval was hadden wij het in feite moeilijker met de verandering. Leuk dat we 's avonds weer kunnen lezen en kletsen in bed, maar stiekem missen we haar snurkjes, zuchtjes en smekjes. En wat is onze slaapkamer groot! Dat was nog niet zo toen Jolien er nog niet was hoor! Ik wil het zelfs nameten!