Valkenburg

Ons weekendje weg was een succes. Voor ons was het heerlijk om weer het koppel te kunnen zijn dat we al de jaren voor de komst van Jolien waren. Nu we met 3 zijn, verschuift dat gewoon wat naar de achtergrond. Je leven is meer geregeld door Joliens eet- en slaapuren en als ze wakker is ben je vanzelf veel met haar bezig. Ze is nog volledig van ons afhankelijk en komt op de eerste plaats. Logisch en geen probleem, maar dat neemt niet weg dat het ook leuk is om weer met tweetjes op stap te zijn en dat we elkaar wat begonnen te missen. We hebben er dus volop van genoten.

Jolien op haar beurt heeft zich voorbeeldig gedragen. Veel buiten gespeeld, binnen rondgelopen, flink gegeten, braaf geslapen en maar één keer een huilbuitje uit koppigheid gehad. Mijn ouders hebben dat fantastisch gedaan. Toen ik na afloop aan mijn vader vroeg of het dan wat meegevallen was, antwoordde hij in zijn geheel eigen stijl "laten we zeggen: het is niet tegengevallen. Maar ge moet dat nu ook niet elk weekend doen". Neem het van mij aan: een positieve conclusie. En dat laatste vind ik maar logisch!