Het is stil in huis...

Jolien is voor de eerste keer een halve dag naar de onthaalmoeder. En het afscheid viel goed mee. Sinds een goede week is ze minder eenkennig en dat maakt het makkelijker om haar daar achter te laten. Ze zat zelfs als een hele tijd bij Kim op de arm zonder een kik te geven. Zoals altijd zat ze haar ogen uit te kijken naar de andere kindjes die er al waren, een meisje van bijna 2,5 dat meteen bij Jolien kwam staan en een jongetje van 10 maanden dat vrolijk in een hoekje zat te spelen. Het 4e kindje moest nog aankomen.

Ondertussen is het wel leeg op de speelmat hier naast mij. En kijk ik natuurlijk uit naar het moment dat ik haar mag gaan halen. Het zou leuk zijn als ik dan de indruk heb dat ze zich wel geamuseerd heeft. Als ik de indruk zou hebben dat ze zich de hele tijd ellendig heeft gevoeld, zal het afscheid morgen moeilijker worden... Ik ben nieuwsgierig, maar heb er eigenlijk wel alle vertrouwen in!