Nachtje door

Vijf volle maanden mocht ik minstens 1 en in het begin zelfs nog 2 keer mijn bed uit per nacht om Jolien een flesje of borstvoeding te geven. En al die tijd vond ik dat best wel meevallen. Het was natuurlijk vermoeiend en als mijn systeem het eens wat harder te verduren kreeg zat het wel meteen door zijn reserves, maar in het alledaagse leven had ik er eigenlijk niet zo heel veel last van.

Sinds een week of 2 (zowat na de eerste week in de opvang) begint Jolien nu systematischer door te slapen. In het begin werd ze rond 3 uur nog wel wakker, maar als we haar dan haar tutje gaven, sliep ze weer in en werd ze pas rond 6-7 uur weer wakker. Na een paar keer werden het gewoon volledige nachten van 19u30/20u tot 6-7 uur.

Vreemd nadeel van deze luxe: als onze nacht nu nog eens onderbroken wordt voor een hongertje dat we met een tutje niet kunnen doen vergeten, voel ik dat de dag nadien veel sterker. Vreemde logica, maar een sporadische onderbroken nacht is dus veel slopender dan vijf maanden systematisch 's nachts moeten opstaan...