Respect

Vanmiddag stappen Mario en ik de deur uit om een broodje te gaan eten. Een paar huizen verder merk ik plots een duif op, die in een hoekje achter een houten palet op de stoep zit. Hij zit daar zo vreemd en stil, dus ik stop en ga er even naar kijken. Het dier is duidelijk gewond. De linkervleugel ligt van zijn lichaam af en ik zie een donkere plek tussen de veren op zijn rug en flank. Zeker aangevallen door een kat, concludeer ik. Met dit weer geef ik het dier maar weinig overlevingskansen, maar Mario besluit onmiddellijk om het wat water en iets te eten te geven. We keren dus terug naar huis en komen een minuutje later terug met de uitgeknipte bodem van een leeg flesje water, gevuld met lekker koel water, en een koekje van Jolien dat toch maar lag uit te drogen. Het dier is bang als ik te dichtbij kom en flapt met zijn vleugels, maar geraakt niet verder weg dan een paar centimeter.

Op dat ogenblik stopt een metertje verder een blauwe, getunde Volkwagen Golf waar een jong koppeltje uitstapt. Wenkbrauwpiercing, allebei een oversized bermudashort, beetje stoer uiterlijk en een boxer op de acherbank. Met het idee "meer kunnen we niet doen, ik zou niet weten wie we voor een gewone duif kunnen bellen" willen we verderstappen, maar het koppeltje heeft de duif gezien en komt onze kant op. "Zit die hier al lang?" Ik leg uit dat we hem zo gevonden hebben en niet weten wat we nog kunnen doen en het meisje stapt kordaat op de vogel af, pakt hem op en inspecteert hem. "We brengen hem naar de dierenarts" en nog geen tel later hebben ze de plannen, die ze ongetwijfeld hadden, laten varen en zitten ze alweer in de auto om het diertje te laten redden door iemand met kennis van zaken. Het toeval wil dat we hen op de terugweg na ons broodje weer tegen het lijf, of beter 'de auto' lopen. De dierenarts vermoedt dat het beest tegen een raam gevlogen is en de pootjes zijn verlamd. Als dat in orde zou komen, overleeft hij het.

En zo hebben Mario en ik ons tijdens het eten bezonnen over uiterlijk en daden. Dat een uiterlijk hoegenaamd niet alles zegt over hoe iemand is, dat het ons zo raakte dat die twee stoere begin-twintigers zich zo om die duif bekommerden (en dat wij het dier zijn plan hadden laten trekken met wat water en een koekje - "loop zelf maar naar de dierenarts"?). En dat je dus respect kan afdwingen met wie je bent en bovenal met wat je doet.

Een mooie parabel over een gewonde stadsduif en een zweem van magie in het dagelijkse leven.