Vrijdagmiddag vond ik dat ze warm aanvoelde: 38,3°C. Suppootje gegeven, maar tegen 16 uur was de koorts terug: 39,5°C. Opnieuw een suppo en voor het slapengaan nog eentje. Ik had 's middags ook koorts gekregen en voor elke suppo die zij kreeg, nam ik een Dafalgan. Solidariteit noemen ze dat.
Zaterdag hetzelfde liedje: allebei koorts, die gelukkig makkelijk te bedwingen bleef met een suppo of 3 over de hele dag gespreid.
Sinds zondag is de koorts weg en kampen we (jaja, opnieuw allebei) nog met een snotneus en een lichte slijmhoest (daar heeft Jolien ons van zondag op maandag wel een tijd mee wakkergehouden en ze kwam zelf duidelijk ook minder aan slapen toe - om 6u30 was het definitief gedaan), en ondertussen is ook het meeste slijm alweer verdwenen (en door het vele hoesten helaas ook Joliens stem - echt zielig!!).
Ik vond al bij al dat mijn eerste ervaring met een zieke baby nog meevalt. Ik vreesde dat ze echt de godganse dag lastig en zielig zou liggen kermen, maar zolang de koorts wat bedwongen werd door een suppo was ze eigenlijk best nog vrolijk en zat ze te spelen en met de salontafeltjes te schuiven. En ze is de hele tijd goed blijven eten, dat is ook al veel waard. Ja, natúúrlijk was ze geregeld zielig, begon ze sneller te wenen of te piepen dan als ze gezond is, was het voor iedereen geregeld moeilijk en mocht ik geen meter van haar zijde wijken. Maar ik vind dat ze zich al bij al toch flink heeft gehouden. Alleen overdag slapen blijft een probleem. Vrijdag is ze tijdens het rechtopstaand wenen precies gewoon omgevallen van de slaap, maar toen heeft ze maar een kwartiertje geslapen.
En zaterdag heeft ze alleen even in mijn armen geslapen. Da's al. Niet bepaald veel he. Ik zal wel zien of het ons nu vrijdag en zaterdag dan misschien eindelijk wel nog een keer lukt...
Posts
1 opmerking:
waarom niet:)
Een reactie posten